Η άσφαλτος, το τσιμέντο, οι πολυκατοικίες, τα βρώμικα παρτέρια, οι υπερχειλισμένοι από σκουπίδια κάδοι. Η συμφόρηση στους δρόμους και τα πεζοδρόμια, τα θορυβώδη δίκυκλα και ασθμαίνοντα λεωφορεία, ο δήθεν επιχειρηματίας με το βραχύβιο bar, ο κατ’ ευφημισμόν μάγειρας με το υγειονομικώς επικίνδυνο ταχυφαγείο, ο ξεπεσμένος έμπορος με την στοιβαγμένη απούλητη πραμάτεια του, ο «εργατικός» και «φιλήσυχος» μετανάστης καταληψίας των κενών της οικονομίας, των πεζοδρομίων, του κράτους και της λογικής, ο «ντόπιος» στην καλλίστη των περιπτώσεων υπομένει, κατά τα άλλα βλακεύει, αδιαφορεί, αυτοκτονικά υπερασπίζεται τον αργό θάνατό του. Υλική επιτυχία, μαλακά ανδρικά χέρια, αρωματισμένη γυναικεία παρουσία. Aσχήμια, δυσωδία, θόρυβος, φρενήρεις ρυθμοί, λεπτή επιφάνεια, ανύπαρκτο βάθος…Όλα αυτά σε καταθλίβουν, σε αρρωσταίνουν, σε εκνευρίζουν, σε απωθούν. Η πρώτη απόδειξη ότι έχεις την στοιχειώδη υπερηφάνεια να διαχωρίζεις τον εαυτό σου από τα άσχημα, τα απωθητικά, τα αντι-ανθρώπινα που σε περιβάλλουν. Το να διαχωρίζεις απλώς την θέση σου, όμως, δεν αρκεί. Το πολύ-πολύ ο διαχωρισμός αυτός να ενεργοποιήσει τους αυτοματισμούς του Συστήματος που γεννά την καθημερινότητα και την πόλη σου. Το πρώτο στάδιο πραγματικής ρήξεως δεν είναι άλλο από την επίτευξη μιάς τετοιας εσωτερικής αποστάσεως, η οποία θα είναι απρόσβλητη από την προπεριγραφείσα καθημερινότητα, από το Σύστημα, την κοινωνία και τις «αξίες» της.
Η Απολιτεία αυτή, όπως ευφυώς την ορίζει, την περιγράφει και την προτείνει ο Ιούλιος Έβολα, δεν συνεπάγεται την φυσική απομόνωση του διαφοροποιημένου, πλέον, ανθρώπου ή την περαιτέρω, ενδημική στην εποχή μας, αποξένωση, ούτε στοχεύει σε τέτοιες παρεκκλίσεις, αλλά την δημιουργία μίας τέτοιας ατομικής πνευματικότητας, ψυχικής καταστάσεως και διανοητικής συγκροτήσεως, που θα προσδίδουν διαφορετικό νόημα στις καθημερινές δραστηριότητες του διαφοροποιημένου, αυτού ανθρώπου.
Ένας τέτοιος τύπος ανθρώπου καταφέρνει και διαφέρει ουσιωδώς από τον συρμό της εποχής υπακούοντας σε μία εσωτερική Ανάγκη και όχι δρώντας ψυχαναγκαστικά στα πλαίσια προσλήψεως θεολογικών διδαχών ή πολιτικών κελευσμάτων. Διαμορφώνει δε την εσωτερική Βούληση και τις εξωτερικές συνθήκες διανοίξεως του Δρόμου προς την ουσιαστική Πολεμική, προς την απελευθέρωση από τις όποιες παροδικές μορφές προσκολλώμεθα και νοηματοδοτεί την αναπτυσσόμενη Δράση.
Απολιτεία, το απαραίτητο στάδιο πρίν την Αυτονομία και την Ευτοπία;
Ρωμανός: Μηδέν Τελεία
