Η καπιταλιστική ελίτ μπορεί να συγκριθεί με τον καρκίνο. Τρέφεται από την ζωτική ενέργεια του ξενιστή του. Ο καρκίνος είναι στο πιο δυνατό του σημείο, όταν έχει ξεζουμίσει τον ξενιστή του, αλλά την ίδια στιγμή θα έχει καταστρέψει την βάση της ίδιας της ύπαρξής του. Είναι λοιπόν ακριβώς πριν την καταστροφή του, που ο καπιταλισμός φαίνεται ότι είναι στην ακμή του. Είναι ακριβώς πριν την καταστροφή τους, που η δύναμη των καπιταλιστών και οι αξίες τους θα φτάσουν στο ζενίθ τους στην κοινωνία.
Ένα τυπικό χαρακτηριστικό του καπιταλισμού είναι το ότι πάντα στρέφεται ενάντια στον ίδιο του τον εαυτό, όταν του δοθεί η ευκαιρία. Η καταστροφή του σύγχρονου μετά-βιομηχανικού καπιταλισμού βασίζεται στην τάση του να ελαχιστοποιεί τα έξοδά του και να μεγιστοποιεί τις αγορές του, μέσω της παγκοσμιοποίησης. Ο σύγχρονος καπιταλιστής ελαχιστοποιεί το κόστος παραγωγής του μέσω της αυτοματοποίησης, μετακινώντας την παραγωγή σ χώρες με μικρό κόστος εργασίας ή φέρνοντας φθηνή εργατική δύναμη σε μεγάλες μάζες στις βιομηχανοποιημένες χώρες, με σκοπό να διαλύσει το οργανωμένο εργατικό δυναμικό και να κατεβάσει τους μισθούς. Μεγιστοποιεί την πώληση των προϊόντων του στην βιομηχανοποιημένη Δύση με την μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη. Για να το κάνει αυτό, καταργεί κάθε περιορισμό στην εισαγωγή από χώρες με φθηνότερο εργατικό κόστος.
Η αδυναμία στους υπολογισμούς του σύγχρονου καπιταλιστή βρίσκεται στο ότι η αγοραστική δύναμη των δυτικών κοινωνιών βασίζεται στο υψηλό επίπεδο βιομηχανοποιήσεώς τους. Αυτή είναι η ίδια η βάση που ο σύγχρονος καπιταλιστής σταδιακά καταστρέφει. Έτσι, μπορούμε να δούμε πως η λογική του συγχρόνου καπιταλιστή είναι αυτοκαταστροφική στην βάση της.Ποια είναι όμως η θέση του κράτους; Το κράτος είναι το σημαντικότερο εργαλείο του σύγχρονου καπιταλισμού. Το κράτος, όχι μόνο προστατεύει τον σύγχρονο καπιταλιστή και τα χρήματά του, αλλά επίσης δημιουργεί τις απαραίτητες νομικές και υλικές δομές για τις οικονομικές δραστηριότητες του σύγχρονου καπιταλιστή. Το κράτος είναι το πιο σημαντικό όργανο του σύγχρονου καπιταλιστή αλλά και αυτός εξαρτάται από το κράτος. Διαθέτει τα απαραίτητα μέσα για να ελεγχθούν οι αυτοκαταστροφικές τάσεις του σύγχρονου καπιταλιστή.
Η επιβίωση του σύγχρονου μετά-βιομηχανικού συστήματος βασίζεται στην ύπαρξη της πολιτείας. Από τον συνεχή δανεισμό χρημάτων, η πολιτεία έχει την δυνατότητα να διαμοιράζει κοινωνικά οφέλη, τα οποία σε συνεχώς αυξανόμενο βαθμό αποτελούν την αγοραστική δύναμη του πληθυσμού. Αυτή η αγοραστική δύναμη είναι απαραίτητη για να ανταπεξέρχεται στην απαίτηση για προϊόντα, τα οποία ο σύγχρονος καπιταλιστής θέλει να πουλά στον ταχύτατα αποβιομηχανοποιούμενο δυτικό κόσμο.
Ο σύγχρονος καπιταλιστής θέλει τα πάντα. Θέλει από την πολιτεία να διατηρεί το απαραίτητο νομικό και υλικό πλαίσιο για την οικονομική του δραστηριότητα, αλλά την ίδια στιγμή δεν θέλει να συμμετέχει στα έξοδά της. Οδηγεί την πολιτεία σε μία ανυπόφορη κατάσταση. Για να αντεπεξέλθει στην ζήτηση για προϊόντα του καπιταλιστικού συστήματος δύο πράγματα είναι απαραίτητα: Η αγοραστική δύναμη του πληθυσμού πρέπει να διατηρηθεί σχετικά υψηλά και η βασική υποδομή της κοινωνίας να διατηρηθεί. Αυτά τα καθήκοντα αναγκάζουν την πολιτεία να δανείζεται χρήματα σε μία ολοένα αυξανόμενη κλίμακα, επειδή ο σύγχρονος καπιταλιστής θέλει να ελαχιστοποιήσει το κόστος του, που περιλαμβάνει τους φόρους. Τα διαστημικά επιτόκια είναι η κινούμενη άμμος, στην οποία η πολιτεία θα βουλιάζει όσο περισσότερο προσπαθεί να επιπλεύσει.
Όσο περισσότερο ο σύγχρονος καπιταλιστής «περικόπτει» τόσο υψηλότερα είναι τα κέρδη του. Παρ' όλα αυτά, όσο περισσότερο «περικόπτει», τόσο μεγαλύτερο πέφτει το βάρος στην πολιτεία, η οποία θα πρέπει να φροντίσει για τους ανέργους και την ίδια στιγμή να διατηρεί την ικανότητά τους να αγοράζουν τα προϊόντα που πουλά ο σύγχρονος καπιταλιστής. Όσο πιο καταστροφικά φέρεται ο σύγχρονος καπιταλιστής κατά της κοινωνίας, τόσο υψηλότερα θα είναι τα κέρδη του μέχρι να καταστρέψει τα πάντα. Όσο πιο καταστροφικά ενεργεί ο σύγχρονος καπιταλιστής κατά της κοινωνίας, τόσο υψηλότερα θα είναι τα κέρδη του, μέχρι που θα έχει καταστρέψει τα πάντα.
Η συνεχής αύξηση του κρατικού ελλείμματος τείνει να κάνει την αξία του χρήματος ολοένα και πιο αποσπασμένη από την πραγματικότητα. Το χρηματιστήριο μετατρέπεται σε μία γιγαντιαία φούσκα, που είναι δεδομένο ότι θα σπάσει την στιγμή που θα την προφτάσει η πραγματικότητα.Θα βιώσουμε την οικονομία της υστερίας: Φανταστικά χρήματα θα τροφοδοτούν ένα παζάρι των ψευδαισθήσεων. Οι άπληστοι δούλοι του πλούτου πωλούν όνειρα ο ένας στον άλλον και απεγνωσμένα προσπαθούν να ερμηνεύσουν στιγμιαία παράλογα σημάδια και προαισθήματα.
Kai Murros" Η Επανάσταση και πώς να την κάνεις σε μια σύγχρονη κοινωνία"