«Τα ζώα δεν πρέπει να βλάπτονται ή να θανατώνονται χωρίς λόγο»: σε όλο τον κόσµο, αυτή η αρχή είναι µέρος της κοινής ηθικής. Σε όλο τον κόσµο, η κατανάλωση ζωικών προϊόντων για τροφή, είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι βλάπτουν και σκοτώνουν ζώα, δίχως αυτό να είναι απαραίτητο. Η εν λόγω αρχή έχει σαν επακόλουθο, ορισµένοι άνθρωποι να αρνούνται να καταναλώσουν προϊόντα ζωικής προέλευσης, άλλοι να µειώνουν την κατανάλωση κρέατος, ή άλλοι να επιλέγουν προϊόντα από εκτροφεία που προσφέρουν κάποια "εγγύηση" σχετικά µε τη µεταχείριση των παραγωγικών ζώων.
Ορισµένες χώρες έχουν θεσπίσει νόµους που προστατεύουν τα ζώα εκτροφής. Αλλά αυτό δεν αρκεί για να αντιστραφεί η τάση: ο αριθµός των ζώων που εκτρέφονται και αλιεύονται στον κόσµο αυξάνεται ασταµάτητα, ενώ η βιοµηχανική εκτροφή καθίσταται ο κανόνας. Είναι αυταπάτη να περιµένουµε από τους νόµους να εξασφαλίσουν ευηµερία για τα δισεκατοµµύρια ζώα που καταναλώνονται κάθε χρόνο καθώς και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης και θανάτου. Είναι δύσκολο για τους κτηνοτρόφους να αποφασίσουν να θέσουν την ευηµερία των ζώων τους, πάνω από την κερδοφορία των εκτροφείων τους, αλλά και ούτε υπάρχει επαρκής χώρος, ούτε και αρκετό εργατικό δυναµικό για να φροντίσει κανείς σωστά τόσα πολλά ζώα. Η αναγνώριση του γεγονότος ότι η παραγωγή ζωικής σάρκας έχει καταστροφικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, δεν θα οδηγήσει κατ’ ανάγκη στη βελτίωση της τύχης των ζώων. Εάν τα συµφέροντα των ζώων δεν ληφθούν υπόψη όπως θα έπρεπε, τότε η αναγνώριση αυτή µπορεί αντιθέτως, να οδηγήσει σε µία πιο εντατική κτηνοτροφία. Η αντίθεση µεταξύ των υποχρεώσεων που αναγνωρίζουν οι άνθρωποι ότι έχουν απέναντι στα ζώα και του τρόπου µε τον οποίο τα µεταχειρίζονται στην πραγµατικότητα, δεν σηµαίνει ότι οι καλές προθέσεις τους, είναι µόνο υποκριτικές. Αυτό που µαθαίνουµε από αυτή την αντίθεση, είναι ότι οι αυθόρµητες αλλαγές στη συµπεριφορά των καταναλωτών δεν επαρκούν για να θέσουν τέρµα σε αυτή τη σφαγή. Υπάρχουν λόγοι για αυτό. Η κατάσταση είναι γνωστή: τα προβλήµατα της οδικής ασφάλειας, της ρύπανσης, της ανθρώπινης φτώχειας ή της παιδικής κακοποίησης δεν µπορούν να λυθούν αν βασιστούµε µόνο στη δυνατότητα του κάθε ατόµου ξεχωριστά να αλλάξει τις συνήθειές του προκειµένου να διορθωθεί µία κατάσταση, ακόµα κι αν αυτές οι συνήθειες θεωρούνται κατά γενική οµολογία ότι είναι λάθος. Για να δοθεί ένα τέλος στη φρικτή τύχη που επιφυλάσσεται στα παραγωγικά ζώα, το θέµα θα πρέπει να τεθεί και σε πολιτικό επίπεδο.
Το κείμενο που ακολουθεί, δε με εκφράζει απόλυτα, κυρίως σε ό,τι αφορά το νομικό πλαίσιο. ωστόσο, αξίζει να παρακολουθήσετε τη συλλογιστική που ακολουθείται σχετικά με την κατανάλωση κρέατος και με την πρόθεση από συντονισμένους φορείς αλλά και ατομικότητες, για τον περιορισμό της.
Ο στόχος; Η παγκόσμια προώθηση του αιτήματος για την κατάργηση της παραγωγής και της κατανάλωσης της ζωικής σάρκας: δηλαδή, την απαγόρευση των προϊόντων που προέρχονται από το κυνήγι, το ψάρεμα και την εκτροφή ζώων, επειδή απαιτούν την εκμετάλλευση, τη δυστυχία και θάνατο αισθανόμενων όντων.
Διαβάστε το, μέσω του συνδέσμου που ακολουθεί: "Καταργήστε τη χρήση κρέατος"