Πριν από λίγες μέρες συνελήφθη ένας νεαρός Έλληνας για σωρεία εμπρησμών σε δασικές εκτάσεις του τόπου του. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος, ο οποίος και παραδέχτηκε την ενοχή του είναι γιος πυροσβέστη και πάνω στον συνειδητό θυμό του επειδή δεν τον δεχτήκανε κι αυτόν στην πυροσβεστική υπηρεσία, άναβε φωτιές ενώ παράλληλα κατέφθανε πρώτος μαζί με τις πυροσβεστικές δυνάμεις, κίνηση αφελής και μοιραία προς την σύλληψή του.
Θα έχριζε κοινωνικής και ιατρικής μέριμνας μια τέτοια ελαφρόμυαλη προσωπικότητα, ωστόσο αν κοιτάξουμε πιο λεπτομερώς τα σημάδια, δεν είναι τίποτε άλλο από την απεικόνιση μιας διαδεδομένης πραγματικότητας. Ο επίδοξος πυροσβέστης και μάλιστα γιος πυροσβέστη που καίει τα δάση δεν διαφέρει από τον επίδοξο πολιτευτή που ξεπουλάει την πατρίδα, ούτε από τον δημόσιο λειτουργό γενικότερα που υπολειτουργεί και καταστρέφει μέσω του θεσμού του αυτό που υποτίθεται ότι προστατεύει, προς ιδίον όφελος.
Αν ψάξουμε τους πλέον πονηρούς ανθρώπους θα δούμε αυτό: τον παιδεραστή που κρύβεται πίσω από το γραφείο του δασκάλου, τον αμαρτωλό που χωράει κάτω από τα ράσα του ιερέα, τον «ηθικό» που σοβατίζει με ηθικολογίες την αισχρή ανηθικότητά του. Αυτή η πρακτική, είναι η κατεξοχήν πετυχημένη συνταγή για να πετύχει κάποιος τον βρώμικο σκοπό του, είτε υπόσχεται κάτι σε αυτόν που τον λέει «φίλε μου», είτε διευρυμένα υπόσχεται πολλά στους πολλούς για το τίποτε.
Κι επειδή το να γίνουμε τιμωροί για κάθε κάθαρμα είναι εξαιρετικά δύσκολο αλλά και ανούσιο, επειδή αυτά ξεφυτρώνουν ανεξέλεγκτα από το έδαφος που τους παρέχει το κοινωνικό μπουρδέλο, θα πούμε το απλό για όσους το καταλαβαίνουν: διαδώστε το μικρόβιο της αλήθειας και της ελευθερίας. Ειδάλλως τα υπόλοιπα είναι παλάτια που χτίζονται στην άμμο.