Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί απόδοση αντίστοιχου που γράφτηκε στα τέλη της δεκαετίας του '90 για να αναπτύξει τις βασικές αρχές του Εθνικοαναρχισμού. Για την καλύτερη ανάγνωσή του, θα το χωρίσουμε σε τρία διακριτά μεταξύ τους μέρη. Η απόδοση είναι του συντρόφου Αργύρη Στρατή.
"Χρησιμοποιούμε τον όρο "Εθνικοαναρχισμός", διότι αυτό τον όρο εισήγαγε στη θεωρία μας ο Troy Southgate, που ήταν το κλειδί για την ανάπτυξη αυτών των ιδεών στη σύγχρονη μορφή τους. Πάντως αναγνωρίζουμε το ότι είναι πραγματικά ανώφελο να περιοριζόμαστε σε ταμπέλες, γι' αυτό και δεν ενοχλούμαστε με όρους όπως "Φυλετικός αναρχισμός" ή "Παραδοσιακός αναρχισμός". Αυτό που έχει σημασία είναι ότι είμαστε Εθνικοαναρχικοί απέναντι στο Κράτος και τη φιλελεύθερη δημοκρατία.
Προερχόμαστε από διαφορετικά στρώματα, απασχολούμενοι σε διάφορα επαγγέλματα. Αρκετοί έχουν το σύνηθες εργατικό ταξικά υπόβαθρο, κάποιοι είναι ελεύθεροι επαγγελματίες, ενώ άλλοι είναι καλλιτέχνες, μουσικοί κλπ. Πολλοί εξ' αυτών πολιτικά προέρχονται από τη Δεξιά, αλλά και από την Αριστερά, απορρίπτοντας τα δόγματα και τα κινήματα με τα οποία είχαν εμπλακεί στο παρελθόν. Οι Εθνικοαναρχικοί αναγνωρίζουμε την έλλειψη της επιθυμίας από τη Δεξιά για εναλλακτική πολιτική στα κοινωνικά ζητήματα της Πατρίδας μας ή του κόσμου. Επιπλέον, έχουμε κουραστεί από φθαρμένα δόγματα και από ομάδες που στο παρελθόν φάνηκαν απελπιστικά ανίκανες να διαχειριστούν καταστάσεις που να κάνουν τη διαφορά στο σημερινό κόσμο. Θέλουμε να δημιουργήσουμε μια πραγματική κοινωνική εναλλακτική λύση απέναντι στην ατζέντα της παγκοσμιοποίησης, πέρα από την κηδεμονία των κομμουνιστικών πολιτικών κινημάτων.
Πού στοχεύει όμως ο Εθνικοαναρχισμός; Στο σχηματισμό μιας κοινωνίας αταξικής; Ή στη σύγκρουση και αποβολή του υπάρχοντος κρατικού μοντέλου και στη δημιουργία ενός οργανικού άλλου "από τα κάτω"; Βασισμένου μάλιστα στο συμφέρον της κοινότητας και όχι δεμένου γύρω από αυτό του κεφαλαίου ή στο έλεος των αντικοινοτικών ιδεολογημάτων όπως ο πολυπολιτισμός και η μονομορφοποίηση;
Υποστηρίζουμε ότι μια κοινωνία μπορεί να αναπτύσσεται σε μια εθνοτική και πολιτισμική βάση, με μικρή ή καθόλου κυβέρνηση. Οι κοινότητες έχουν τη δυνατότητα να λειτουργούν με θρησκευτικό ή γενετίσιο προσανατολισμό, με μοναδικό όριο τη φαντασία και τη θέληση του κάθε συμμετέχοντα. Τονίζουμε τη σημασία των αυτόνομων τοπικών κοινοτήτων και αντιστεκόμαστε στην παγκοσμιοποίηση, σε όλες τις μορφές της.
Είμαστε εκ των προτέρων ειλικρινείς σχετικά με τις πεποιθήσεις μας, με έναν τρόπο που είναι ανησυχητικός για τους επικριτές μας, διότι πολύ απλά δεν αραδιάζουμε ανοησίες στους ανθρώπους, λέγοντάς τους πώς θα πρέπει να ζήσουν τη ζωή τους ή να ισχυριζόμαστε ότι έχουμε όλες τις απαντήσεις για τα προβλήματα του σήμερα. Η Εθνική Αναρχία είναι ουσιαστικά μια μέθοδος λειτουργίας, μια στρατηγική και τακτική, ώστε να να υπερκεράσει τον παγκόσμιο καπιταλισμό με λύσεις στην περιφέρεια και να εξουδετερώσει εκείνους που θα μπορούσαν να καταστρέψουν τον πολιτισμό και την ταυτότητά μας, αντικαθιστώντας τα με μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία των καταναλωτών.
Υποστηρίζουμε μια αταξική κοινωνία. Όχι όμως μια κοινωνία που θέλουμε να επιβάλλουμε στους υπόλοιπους, αλλά ένα σύνολο οργανικών κοινοτήτων που θα έχουν μια εντελώς αναρχική φύση. Ιδανικά αυτό μας διαφοροποιεί από την επικρατούσα αναρχική θεώρηση στο γεγονός ότι μιλούμε για μονοεθνικές - ομοιογενείς κοινότητες, στις οποίες μπορούν να συμβιώνουν τα μέλη κάθε κοινότητας, εφ' όσον το επιθυμούν. Όχι για τις ανάγκες του μίσους (της ανωτερότητας), αλλά με την αξιοποίηση του χώρου που επιτρέπει στους πολιτισμούς να συμβιώνουν με αυτούς που θέλουν. Αν κάποιοι άνθρωποι επιθυμούν να ζουν σε άλλα σημεία σε πολυπολιτισμικές κοινωνίες, δεν υπάρχει κάποιο ζήτημα με αυτό.
Ορισμένοι επικριτές του Εθνικοαναρχισμού ισχυρίζονται ότι η ιδεολογία αυτή είναι ανόητη ή οξύμωρη. Δεν έχουμε παρά να τους απαντήσουμε ότι είναι αρκετά βολικό να βλέπουν την Εθνική Αναρχία σαν "Φασισμό" με άλλη ονομασία, όμως είμαστε προκλητικά αντίθετοι με τον κρατισμό, τον συγκεντρωτισμό και τη "γραφειοκρατία" του φασισμού σε όλα τα επίπεδα. Στην πραγματικότητα, το κύριο χαρακτηριστικό μας - με βάση τον πραγματικό εχθρό - είναι ο αναρχισμός και έπειτα η φυλετική σκοπιά. Το δεύτερο συμβαίνει σε επόμενο επίπεδο, όταν κανείς ανακαλύπτει τη φυλετική αυτονομιστική του θέση, χωρίς αυτό να τον εμποδίζει να σταθεί πλάι σε κάποιον άλλο στον αντικαπιταλιστικό, αντιδημοκρατικό, αντιφιλελεύθερο και προ-οικολογικό αγώνα."
(συνεχίζεται...)