Έχω ένα γενετήσιο παράπονο το οποίο όμως έχω χωνέψει από καιρό. Ελάχιστοι μπορείτε να ερμηνεύσετε το κείμενο αυτό, αυτό είναι το παράπονό μου. Στην Ιαπωνία λένε ότι όταν κάποιος δεν μπορεί από τα δεδομένα να αξιολογήσει μια κατάσταση, τότε και οι διευκρινήσεις φαντάζουν ανώφελες. Δεν είναι ύστατη προσπάθεια ωστόσο, είναι καθαρά ελιτίστικη προσέγγιση. Ελπίζω ότι κι αυτό το περιοδικό είναι ελιτίστικο - υπό ποια έννοια: δεν απευθύνεται στην μάζα αλλά αναζητά εκείνα τα φωτισμένα μυαλά που θα γαλουχήσουν κάτι μεγάλο. Άρα ανεξαρτήτως του λόγου που διαβάζετε αυτό το κείμενο δεν αφορά εσάς κατά πάσα πιθανότητα. Διότι αν σας αφορούσε, δε θα το είχατε και τόσο ανάγκη. Αυτό ως πρόγευμα, πάμε στο κυρίως.
Έτυχε να γεννηθούμε σε μια εποχή που όλα τριγυρίζουν γύρω από αυτό που ονομάζουμε “Έθνος”. Είναι μια έννοια που ταιριάζει απόλυτα με την σημερινή εποχή, και που βάλλεται μανιωδώς από την παγκόσμια εξουσία. Ακόμα και αν η παγκοσμιοποίηση προχωρήσει βήματα μπροστά, η εθνικιστική θεωρία θα είναι πάντοτε στο προσκήνιο. Ένας ελεύθερος άνθρωπος, θα μπορούσε να θέσει υπό κρίση το Έθνος, αναζητώντας και προσεγγίζοντας κάτι ανώτερο. Ωστόσο, μια θεωρία λέει ότι ακριβώς επειδή δεν βρισκόμαστε σε μια πνευματικά ποιοτική εποχή αλλά σε μια παρακμιακή και φορτισμένη παγκόσμια κοινωνία τα πάντα θα πρέπει να αντιμετωπιστούν ως μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης και όχι ως το κτίσιμο ενός νέου κόσμου. Αν στην πορεία του χρόνου όλα καταστραφούν, τότε ας γίνει μια νέα αρχή. Αυτό πράγματι είναι και σωστό.
Η εμπειρία του εθνικιστή της γειτονιάς είναι πολύχρονη και πάνω απ’ όλα Ελληνική. Στην Πατρίδα μου ο Εθνικισμός ήταν τις τελευταίες δεκαετίες τουλάχιστον ένα πικρό ανέκδοτο. Σήμερα όμως υπάρχει γιατί κυρίως το απαιτούν οι καιροί και οι ανάγκες. Η ευημερία των προηγούμενων ετών τον έχριζε ως υπερβολικό, σήμερα που τα προβλήματα διογκώνονται είναι μια μοντέρνα πολιτική. Αγνοώντας περαιτέρω αναλύσεις, και πιστός στην ανάγκη να μιλήσω σε αυτούς που μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο θα γίνω πιο συγκεκριμένος και θα συνεχίσω λέγοντας: ήρθε η ώρα να αλλάξουμε πολλά πράγματα και θα ξεκινήσουμε όχι από τι επιλέγουμε αλλά από τον τρόπο που επιλέγουμε.
Συνήθως κατευθύνουμε την σκέψη μας με βάση το αποτέλεσμα. Τώρα πρέπει να βγάζουμε το αποτέλεσμα με βάση την σκέψη μας. Δεν θέλω να διαβάσω ένα βιβλίο με βάση αυτά που πιστεύω. Θέλω να διαβάσω οποιοδήποτε βιβλίο και να το αξιολογήσω ελεύθερα και σωστά. Τα κινήματα συνηθίζουν να λειτουργούν μικροαστικά και μάλιστα με την ατομιστική ερμηνεία του μικροαστικού. «Χθες σε είχα φίλο, σήμερα σε έχω εχθρό». «Εντάξει δεν σε συμπαθώ αλλά με βολεύεις για να είμαστε πολλοί». «Ας τα πούμε διαφορετικά για να φανούμε σπουδαίοι». Λοιπόν, αν αυτός είναι ο Εθνικισμός σας εγώ τον γαμάω. Και έχω βαρεθεί την μικροπρέπεια όσο δεν πάει. Προτιμώ τον Εθνικισμό που πηγάζει από την αναζήτηση της Ελευθερίας, τον Εθνικισμό που πηγάζει από την ποιότητα και τον χαρακτήρα του συντρόφου κι όχι από αυτό που δηλώνει ότι είναι, προτιμώ τον Εθνικισμό της αντίστασης.
Σε χίλια χρόνια το πιθανότερο αυτοί οι προσδιορισμοί να είναι περιττοί, όπως ήταν περιττοί πριν από χίλια χρόνια. Όμως εγώ δεν έζησα στο 1012 ούτε θα ζήσω στο 3012 αλλά ζω στο τώρα και το καλύτερο που θα μπορώ να λέω ότι είμαι είναι πράγματι ο Εθνικισμός. Αυτό όμως που καταλαβαίνω, είναι ότι δεν είναι τίποτε παραπάνω από το σημαντικότερο όχημα αυτής της εποχής, όχι όμως το διαχρονικότερο. Αν ζούσα το 1800, θα έψαχνα για το δυνατότερο άλογο. Τώρα που ζω στον 21ο αιώνα, ψάχνω για το καλύτερο αυτοκίνητο. Με αυτή την ορθή λογική αναζητώ και τον καλύτερο Εθνικισμό. Αν είστε Εθνικιστές επειδή έχετε απλά ερωτευτεί αυτή την έννοια, τότε είστε τιτάνιοι μαλάκες. Εθνικιστές είστε γιατί είστε επαναστάτες της Ελευθερίας.
Θα πολεμήσουμε για τον Εθνικισμό γιατί μπορεί να λειτουργήσει ως η κυριότερη ασπίδα ενάντια στην εξουσία της παγκοσμιοποίησης. Θα φροντίσουμε να εξασφαλίσουμε όσα περισσότερα μπορούμε για τον λαό μας και δεν αναφερόμαστε στα υλικά τόσο, όσο στα πνευματικά αγαθά. Βρισκόμαστε σε κατάσταση συναγερμού και αυτό θα πρέπει να μην μας αφήνει σε ησυχία. Το Κίνημά μας ωστόσο δεν είναι στην πραγματικότητα ένα κίνημα προβάτων, ένα κίνημα του όχλου και των χιλιογραμμαρίων αλλά ένα κίνημα ουσιώδες και πνευματικό.
Όσοι λοιπόν λέτε ότι ασπάζεστε τον Εθνικισμό δώστε προσοχή: μην αναζητείτε τον Εθνικισμό του παρελθόντος αλλά δημιουργήστε τον Εθνικισμό του μέλλοντος.
Μηδέν Τελεία, τεύχος 1, φθινόπωρο 2012