Οι περισσότεροι από εσάς γνωρίζετε τις τελευταίες εξελίξεις που αφορούν στην Κατάληψη της Βίλλα Αμαλίας, την εισβολή της Αστυνομίας στον εσωτερικό της χώρο και τις συλλήψεις που ακολούθησαν. Θα επιχειρήσω μια προσέγγιση του θέματος από τη δική μου οπτική, ευχάριστη ή δυσάρεστη, λίγη σημασία έχει. Ξεκινώ από το γεγονός της ενέργειας της Αστυνομίας κατ' εντολήν του Υπουργού, μετά από ενημέρωση και του ίδιου του Σαμαρά για την επιχείρηση. Τα ΜΑΤ αποκλείουν το σημείο, και πραγματοποιούν έφοδο στο κτίριο. Όσοι μένουν μέσα στο χώρο, απομακρύνονται άμεσα και οδηγούνται στη ΓΑΔΑ, όπου τους αποδίδονται κατηγορίες. Αυτές έχουν να κάνουν με τα ευρήματα κυρίως, που αφορούν σε μπουκάλια (πράγματι εκατοντάδες) που βρέθηκαν στο χώρο. Και ο πιο άσχετος σε νομικά θέματα μπορεί να συμπεράνει κατ' αρχάς ότι κάποια άδεια μπουκάλια - όσα και να είναι αυτά - δεν στοιχειοθετούν κατηγορία σχετική με κατασκευή εκρηκτικών υλών. Αν ήταν έτσι οι ίδιες οι βιομηχανίες παρασκευής μπύρας θα έπρεπε να την κυκλοφορούν μόνο σε τενεκεδάκια. Επομένως κατά τη δική μου κρίση η όλη ενέργεια γίνεται αφενός για να "σπάσει ο τσαμπουκάς" και αφετέρου διότι το όλο ζήτημα έχει πολιτικές προεκτάσεις που αυτή τη στιγμή βολεύουν την κυβέρνηση, η οποία θέλει να δείξει ένα - και καλά - πρόσωπο πάταξης της εγκληματικότητας και της ανομίας.
Το παιχνίδι παίζεται καθαρά μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Κυβέρνησης, με τον μεν πρώτο να πέφτει στην ηθελημένη παγίδα που του έστησε η δεύτερη, ώστε να τον εκθέσει για άλλη μια φορά ότι συνεργάζεται με την τρομοκρατία, τους "κουκουλοφόρους" κλπ. Και έτσι έγινε. Θα έχετε προφανώς παρατηρήσει ότι τελευταία η ΝΔ μέσω του πολιτικού της γραφείου αρέσκεται σε βαρύγδουπες και μεγαλόσχημες δηλώσεις, που άλλοτε θα τις θεωρούσε κανείς ακραίες. Είναι και αυτό μέρος του παιχνιδιού για να εκθέσει τον ΣΥΡΙΖΑ και να ανακόψει ό,τι μπορεί από τη Χρυσή Αυγή. Έτσι λοιπόν, σε αυτό το μήκος κύματος και με αφορμή την εκκένωση της Βίλλα, διαβάζουμε: «Το μήνυμα μας είναι σαφές: Η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι ξέφραγο αμπέλι. Δεν μπορεί να είναι χώρος ανομίας», υπογράμμισε ο κ. Δένδιας, επισημαίνοντας ότι τα μπουκάλια για την παρασκευή βομβών μολότοφ και τα άλλα υλικά που βρέθηκαν στη «Βίλα Αμαλία» αποδεικνύουν ότι ο χώρος αυτός υπήρξε για πολλά χρόνια «ένα εργαστήριo ανομίας». Στην πραγματικότητα η Κυβέρνηση, ανήμπορη όχι να πατάξει την εγκληματικότητα, αλλά να δημιουργήσει τις συνθήκες μη εμφάνισης τέτοιας, αποπροσανατολίζει εσκεμμένα με τέτοιου είδους κινήσεις εντυπωσιασμού, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για εκείνην για κινήσεις απλής ...ρουτίνας, το να μπει δηλαδή με εισαγγελέα σε ένα κτίριο αφού πρώτα μέσω ασφαλιτών και πρακτόρων έχει εξασφαλίσει το ότι δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξει καμιά αντίσταση στην επιχείρησή της.
Έτσι λοιπόν αντιμετωπίζω με ιδιαίτερο σκεπτικισμό και θα έλεγα επιφυλακτικότητα αυτή την κίνηση. Θεωρώ τον χώρο αυτό (τη Βίλλα), αν και διατηρώ μεγάλη απόσταση από τις περισσότερες ενέργειές του αυτά τα χρόνια, ως λιγότερο επιβλαβή από το γραφείο στο οποίο ελήφθη η απόφαση για την επιχείρηση. Αναμφίβολα η συμμορία στις μέρες μας είναι η παρέα του κυρίου Δένδια, είναι τα όργανα που καταστέλλουν τη φωνή των μαθητών, των εργαζομένων, των διαδηλωτών, της νεολαίας, των σωματείων και των φορέων που αντιστέκονται στη μνημονιακή πολιτική. Στα πλαίσια αυτά, η καταστολή έρχεται να τελειώσει με όλους όσους της είναι δυσάρεστοι.
Οι αριστεριστές / αντιεξουσιαστές και αναρχικοί έχουν κατορθώσει κάτι που οι Εθνικιστές ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δε θα κατάφερναν. Οργάνωσαν ένα καλά συγκροτημένο δίκτυο αποτελούμενο από χώρους τους οποίους βάφτισαν "αυτόνομους κοινωνικούς" (αν και ποτέ αρκετοί από αυτούς δεν έπαιξαν αυτό τον ρόλο, αλλά χρησίμευσαν σαν χώροι εσωστρέφειας με μηδαμινή κοινωνική επιρροή). Στηρίχτηκαν στη λογική της οριζοντιότητας, ανέπτυξαν δομές που τους επέτρεψαν να μοιραστούν τη συντροφικότητα (παράδειγμα οι έστω υποτυπώδεις κινήσεις αλληλεγγύης σε πολλές πόλεις μετά την εκκένωση της Βίλλα) και σίγουρα έχουν την πολυτέλεια να φτιάξουν μια νέα Βίλλα σε μια άλλη περιοχή, σε μικρό χρονικό διάστημα. Στην Ιταλία το κάνουν πολύ καλά αυτό οι γνώριμοι της Casa Pound. Οι συνθήκες δε διαφέρουν πολύ, οι κινήσεις κατάληψης γίνονται παράνομα, ενώ και εκείνοι έχουν πέσει θύματα συλλήψεων και εκκενώσεων των χώρων τους. Και να είστε σίγουροι, πως όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, θα τους βγάλουν και εκείνους από το "σπίτι" τους. Τόσο απλά.
Ο πατριωτικός και εθνικιστικός χώρος, όπως ήταν αναμενόμενο, άνοιξε ...σαμπάνιες με ετικέτες της ...Ελληνικής Αστυνομίας, στο άκουσμα αυτής της είδησης. Ξάφνου οι συμπατριώτες μας άνεργοι βρηκαν δουλειά, η Ελλάδα απέκτησε ξανά την εθνική της ανεξαρτησία, η εγκληματικότητα εξαφανίστηκε και η ...γαλανόλευκη κυματίζει πιο περήφανα από ποτέ. Ένας εχθρός λιγότερος, ένα "στέκι άπλυτων" αποτελεί παρελθόν, με τις ευλογίες του ελληνικού κράτους. Οι πανηγυρισμοί εκδηλοι, αλλά υπάρχει ουσία; Διάβαζα ένα κείμενο ενός πλέον κρατικοδίαιτου πρώην συναγωνιστή, ο οποίος έγραφε ότι οι "επαναστάτες της Βίλλα Αμαλίας δεν είναι πολύ επαναστάτες με ρεύμα και νερό που τους παρέχει το κράτος, ενώ δεν πληρώνουν και χαράτσι". Ενώ οι επαναστάτες του κόμματός σου, με πληρωμένα γραφεία, αναλώσιμα, αυτοκίνητα, ταξίδια, επιτροπές, μισθούς κλπ είναι "αυθεντικότεροι".
Ο πατριωτικός και εθνικιστικός χώρος όπως εκφράζεται από τους ινστρούχτορές του είναι φυσικό να επικροτεί την καταστολή, διότι στην Ελλάδα πολύ απλά ...υπήρξε η καταστολή, σε πολύ μεγάλα κομμάτια της ελληνικής ιστορίας. Κυβέρνησε, ενώ και όταν δεν το έκανε, ήταν όμηρος του άρματος της εξουσίας, αποτελώντας παρακράτος. Θεωρητικά και πρακτικά είναι πολύ πιο κοντά στην Κυβέρνηση, ενώ ό,τι γίνεται προς την αντίθεστη κατεύθυνση, γίνεται απλά για λόγους τακτικής και απόκτησης υπόστασης. Στην ουσία, τόσο το ΛΑΟΣ, όσο και τώρα η Χρυσή Αυγή και το Μέτωπο, είναι δεκανίκια του συστήματος, αφού επιδιώκουν να κινηθούν και αναδειχθούν μέσα από αυτό, εγκαθιδρύοντας το πολύ πολύ ένα ...άλλο, χρησιμοποιώντας απολυταρχικά για ιδίον όφελος τη δική τους εξουσιαστική εκδοχή. Δεν στοχεύουν στην κοινωνική ευημερία, αλλά στην καταπιεστική κρατικίστικη λογική της επιβολής στον πολίτη και στον περιορισμό των ελευθεριών του. Με μια αποκρουστική νομιμόφρονα πολιτική ορθότητα, κινούνται αντιδραστικά, χρησιμοποιώντας με τη σειρά τους όλα όσα απλόχερα τους προσφέρει το σύστημα, ενώ την ίδια στιγμή κορδώνονται στα μάτια των αφελών υποστηρικτών τους ως ...αντισυστημικοί!
Ανοίγοντας την κασέλα της βρωμερής εθνικής δεξιάς, μπορεί κανείς να λιποθυμήσει από τη δυσωδία που αναδύεται σε γαλανόλευκο φόντο. Βδεληρά ράκη και νεόκοποι κρατικοδίαιτοι ραγιάδες, απολαμβάνουν τη χαρά του ελέγχου και της καταστολής, μέχρι τις κλάψες που έπονται όταν έρθει η δική τους σειρά...