Η Οργή

Είναι η οργή... Από το πρωί ανοίγοντας τα μάτια και σχεδιάζοντας τη μέρα, ως τη στιγμή που το τικ τακ του ρολογιού από ενοχλητικός θόρυβος σβήνει μέσα στα δευτερόλεπτα που μετρά. Αναλύοντας και βλέποντας ιδίοις όμμασι την κατάσταση συμπεριέλαβα στους εχθρούς την αδιαφορία, τον εγωισμό των νεοελλήνων. Πόσα λεφτά καθαρίζουν, τι αυτοκίνητο έχουν, σε ποια μπουζούκια τα έσπασαν και πόσες γκόμενες πήδηξαν... Η άλωση έρχεται πάντα εκ των έσω. Η οργή κύλησε στο αίμα μου και όχι ο φόβος. Μα και η στεναχώρια, προσωπικά οφέλη δεν έχω. Μία αληθινή αγάπη μόνο. Πατρίδα! Ακούστηκε από τόσα βρώμικα χείλη που έχει αρχίσει να ξεφτίζει η αγνή σημασία της στα μάτια της παρηκμασμένης κοινωνίας μας. Αυτός είναι ο σκοπός τους, σε ένα δήμο εκατό και πλέον χιλιάδων κατοίκων να μην νοιάζεται κανείς να προσφέρει ανιδιοτελώς. Προέχει η μίζερη καταναλωτική ζωή τους. Η διασφάλιση των προνομίων τους. Δεν ενδιαφέρονται για το σύνολο. Για το έθνος που δημιούργησε τον λαμπρότερο πολιτισμό! Η ψυχή μου φτερούγισε γράφοντας την τελευταία πρόταση! Το ξέρω όμως πως δεν θα κρατήσει. Η ανησυχία ακολουθεί κρατώντας με ξύπνιο στις τρεις το πρωί και ας δουλεύω στις πέντε. Τη σκυτάλη παίρνει και πάλι η οργή... Όλα τα συναισθήματα αδέρφια να γίνουν οργή! Ένα ποτάμι που δεν θα το σταματά καμία υπόσχεση από τους επαγγελματίες πολιτικούς. Δεν περιμένω να ξυπνήσει η αμόρφωτη πολιτικά πλειοψηφία ειδάλλως θα ήμουν δημοκράτης. Τους τριακόσιους περιμένω να σταθούμε πλάι πλάι με έναν όρκο: τη Λευτεριά!

Άρης

Αυτόνομοι Εθνικιστές Βόλου

anvolos@yahoo.gr