Το πιο σημαντικό όμως κομμάτι της εκδήλωσης ήταν οι ομιλίες που ακολούθησαν. Στο βήμα πρώτος ο Γ., δημοσιογράφος, ο οποίος στην ανάλυσή του τόνισε τη σημασία που έχει η ανάπτυξη αυτόνομης σκέψης και δράσης στη σημερινή εποχή, στη βάση της καταγγελίας του κομματικού συστήματος και της προώθησης της αυτοοργάνωσης των πολιτών, προάγοντας την αποδέσμευση από πάτρωνες, ελέγχους και συμφέροντα. Σημείωσε ότι η ευελιξία και η ποιοτική αναβάθμιση των μέσων των αυτόνομων ομάδων, σε συνδυασμό με τον συγχρονισμό τους με τα προβλήματα της καθημερινότητας, είναι δυνατόν να αποτελέσουν ένα νέο σημείο αναφοράς για την ανάπτυξη ενός υγιούς εθνικοεπαναστατικού κινήματος, πάνω στις αρχές του εθελοντισμού, της αλληλοβοήθειας, της αποϋλιστικοποίησης της ίδιας της ζωής. Οι προτάσεις του, καίριες και διατυπωμένες με ένα πάθος και έναν πρωτόγνωρο ρεαλισμό, κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον των παρευρισκόμενων καθ' όλη τη διάρκεια της μισάωρης παρέμβασής του.
Ο λόγος έπειτα στον Α., ο οποίος παρουσίασε τη δική του οπτική στη σχέση κράτους και πολίτη, κάνοντας μια διάκριση με βάση την επίδραση της κομματικής λογικής όλα αυτά τα χρόνια στη σχέση αυτή. Προχώρησε σε μια ιστορική αναδρομή, για να φτάσει στο σήμερα, περνώντας και από τα διαφορετικά πολιτικά επίπεδα, αναφερόμενος στις ευθύνες του συνόλου του πολιτικού κατεστημένου, από τα φιλελεύθερα σχήματα, την Αριστερά, την Άκρα Δεξιά, και το παρακράτος. Τόνισε την ευθύνη των πολιτών στο σημερινό κατάντημα της Πατρίδας και πρότεινε μικρές και εφικτές λύσεις ώστε οι πολίτες να αρχίσουν να βγαίνουν από το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει.
Τέλος, ο Δ., συνέχισε πάνω στο σκεπτικό του προηγούμενου ομιλητή, τονίζοντας ότι τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει αν δεν γίνει η υπέρβαση σε ατομικό επίπεδο. Η προσωπική κατάρτιση, η αυτοκριτική και ο αδιάκοπος αγώνας πρέπει να είναι στοιχεία που παρά τις δυσκολίες, θα βρίσκονται πάντα στο προσκήνιο. Το πνεύμα της προσέγγισης των πολιτικών πραγμάτων σε συνδυασμό με τη μεταϊδεολογική εποχή, όπως τη βιώνουμε σήμερα, δεν πρέπει και δεν είναι δυνατό να συναντηθούν με την αγελαία λογική του εφησυχασμένου κομματικού οπαδού, που έχει εναποθέσει όλες του τις ελπίδες σε αυτόκλητους υπερασπιστές των δικαιωμάτων και των κεκτημένων του. Η Άντίσταση στη συνείδηση της μάζας και του εύκολου δρόμου, πρέπει πρώτιστα να είναι μια Εξέγερση συνειδησιακή, υπέρβαση των προσωπικών Εγώ και σύμπραξη των ξεχωριστών ισχυρών ατομικοτήτων σε αντίστοιχα δυναμικά σύνολα.