Συνωμοσία ενάντια στον χρόνο

Δεν θέλω να είμαι το ρομπότ που ρυθμίστηκε στα μέτρα κάποιων. Θέλω να σταματήσω να μετράω. Βαρέθηκα τα νούμερα – την ώρα, την ημερομηνία, τους κωδικούς, τις κλίμακες, τις στατιστικές. Δεν έχω ηλικία, ύψος και βάρος. Δεν έχω εισόδημα, τετραγωνικά μέτρα ιδιοκτησίας, κυβικά αυτοκινήτου. Δεν έχω αριθμό φίλων στο ίντερνετ, νούμερο πιστωτικής κάρτας, αριθμό κοινωνικής ασφάλισης και τυχερό αριθμό που κερδίζει. Δεν θέλω να είμαι το ανθρώπινο αντικείμενο που πρέπει πάντοτε να βιάζεται. Όχι, αύριο δεν θα κοιμηθώ οκτώ ώρες, ούτε θα δουλέψω άλλες τόσες, δεν θα κανονίσω κανένα ραντεβού για την εβδομάδα, δεν με ενδιαφέρει τι ώρα έχει το αγαπημένο μου σίριαλ. Δεν πρέπει μέχρι του χρόνου να πετύχω τους στόχους μου, δεν με νοιάζει τι ώρα θα φύγει το λεωφορείο, ούτε τι ώρα είναι.

Σας παρακαλώ αξιότιμοι, με κάθε ευγένεια και σεβασμό, με πλήρη ευαισθησία και κατανόηση, να κάνετε ένα και μόνο πράγμα: σπάστε όλα τα ρολόγια. Κι αν αυτό ακούγεται υπερβολή, ακόμα κι αν λέτε «τι τρέλα είναι αυτή», τότε μπορείτε να μπείτε στην ουρά σας, στην γραμμή μαζικής παραγωγής και μαζικής ανακύκλωσης, εκεί που ανήκετε δηλαδή: σε γραμμή για το λεωφορείο, σε γραμμή για την δουλειά, στο σουπερμάρκετ, στο κλαμπ, στο σινεμά, στο γήπεδο, στον στρατό, στην πολιτική σας. Σαν ανθρώπινα αντικείμενα μαζικής παραγωγής.

Αν καταφέρω να σταματήσω τον χρόνο, και ξεχάσουν οι άνθρωποι την ώρα, την ημέρα και το έτος, κι όλα όσα αποτυπώνονται σε αριθμούς, τότε θα αναδειχθούν οι αισθήσεις, τότε όλοι θα είναι ευτυχισμένοι και ελεύθεροι. Ίσως, αν πάψουν να κοιτάνε την ώρα, να παρατηρήσουν επιτέλους τον κόσμο γύρω τους, να αποκτήσουν όσφρηση και αφή και γεύση και όραση και ακοή, να χαμογελάσουν και να χαρούν με τα απλά πράγματα. Αυτά που είναι μπροστά μας αλλά δεν τα βλέπουμε. Ίσως να αποκτήσουν και νου, δεν ξέρεις, γίνονται και θαύματα καμιά φορά.

Κώστας Κ.
Μηδέν Τελεία, τεύχος 3