Η Liz Christy, μια ανήσυχη οικολόγος, το 1973, στην Νέα Υόρκη αποφάσισε με μια παρέα φίλων της να αρχίσει να φυτεύει φυτά και λουλούδια μέσα στην γειτονιά της. Συγκεκριμένα, όπου μα όπου βρει! Παρτέρια, γούβες στην μέση του δρόμου, διαχωριστικές νησίδες, παρατημένα αυτοκίνητα, υπόνομοι και οτιδήποτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ...γλάστρα. Έβαλαν λοιπόν χώμα, σπόρους, φυτά και λουλουδάκια, μα προπαντός όρεξη και μεράκι, δημιουργώντας, κατά κάποιο τρόπο, μια μορφή αντίδρασης στην τσιμεντοποιημένη καθημερινότητα. Συμβολικά μεν, ουσιαστικά δε. Από τότε, δεκάδες οργανωμένες και πολιτικοποιημένες ομάδες ανά τον κόσμο, έχουν υιοθετήσει την τακτική του Guerilla Gardening, αναδεικνύοντας το οικολογικό ζήτημα, τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, τις ευρύτερες ανησυχίες τους ή οτιδήποτε άλλο κρίνουν!
Το ιδιότυπο αυτό αντάρτικο πόλεων αρχίζει να εξαπλώνεται και να βρίσκει πρόσφορο έδαφος ολοένα και περισσότερο στα αστικά κέντρα, εκεί όπου οι πολίτες υποφέρουν από την έλλειψη πρασίνου. Μπορεί τυπικά και νομικά να καθίσταται παράνομο, καθώς συνιστά πλημμέλημα (φθορά ιδιωτικής ή δημόσιας περιουσίας), όμως δε σημαίνει ότι κάθε τι που θεωρείται αντίθετο στο νόμο είναι και λάθος να γίνεται. Προκλητικά ανατρεπτικό και ταυτόχρονα ελκυστικό, το πράσινο αντάρτικο πόλεων αποτελεί ένα μικρό αλλά ουσιαστικό βήμα προς τη συνειδητοποίηση ότι η ζωή και η ομορφιά πάνε μαζί και αποτελούν έννοιες απόλυτα συνδεδεμένες, προσιτές στην κατάκτηση.
Όταν ο χώρος είναι εύκολα προσβάσιμος και κοινόχρηστος, τα πράγματα είναι απλά. Μαζεύεται μια ομάδα, παίρνουν μαζί τους σπόρους, λουλούδια, εργαλεία και φυτεύουν τον εκάστοτε χώρο. Αν όμως το μέρος δεν είναι εύκολα προσβάσιμο και πρόκειται για ιδιωτικό χώρο, τι γίνεται; Εκεί, οι πανέξυπνοι guerilla gardeners, επιστρατεύουν τις γνώσεις τους από την φυσική καλλιέργεια με την μέθοδο Fukuoka, βάζουν μπόλικη φαντασία και το αποτέλεσμα είναι απλά εκπληκτικό. Φτιάχνουν μπάλες με χώμα και σπόρους, όπως στην μέθοδο Fukuoka και μετά σκαρφίζονται τρόπους, πως να πετάξουν αυτές τις μπάλες μέσα στον ιδιωτικό χώρο. Τις πετάνε με τα χέρια, φτιάχνουν μικρούς αυτοσχέδιους καταπέλτες, ακόμα και μικρά αερόστατα/μπαλόνια όπου τα φορτώνουν με σπόρους και τα αφήνουν ελεύθερα σε μια τοποθεσία και αυτά όπου καταλήξουν θα “σπείρουν” τους σπόρους τους. Για τα υπόλοιπα, φροντίζει η Φύση.
Αυτό είναι το Guerilla Gardening, μια συλλογική εργασία που προωθεί την αγάπη για το περιβάλλον, τη θέληση για ανανέωση, τη δίψα για ζωή. Μια μορφή διαφοροποίησης και αντίστασης, ουσιώδης και εναλλακτική, με οικολογικό και καλαίσθητο χαρακτήρα. Ενισχύει τις προσπάθειες για ανάδειξη του οικολογικού προβλήματος και συσπείρωσης ατόμων, γύρω απο τα κοινά μας προβλήματα. Η δράση αυτή μπορεί να μεταλαμπαδευτεί μαζικά στην σημερινή νεολαία! Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι βγούμε στην γειτονιά μας.