Συνέντευξη με τον Troy Southgate (μέρος β')

Στο δεύτερο μέρος της συνέντευξης που παραχώρησε ο Troy Southgate για λογαριασμό του περιοδικού μας "Μηδέν Τελεία", μπορείτε να διαβάσετε το πώς αντιλαμβάνεται την κοινωνική διάσταση του Εθνικοαναρχισμού, επίσης τη θέση του σχετικά με ζητήματα δομής και ιεραρχίας, όπως και μια μικρή αναφορά σε όσα διαδραματίζονται στην Πατρίδα μας.

- Είναι ο Εθνικοαναρχισμός μια εξωστρεφής/κοινωνικοποιημένη ιδεολογία; Είναι κάτι που θεωρείς πως αφορά το λαό ή μια συγκεκριμένη ελίτ;

Σίγουρα θα έλεγα πως είναι ελιτίστικη, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία γι αυτό. Αλλά επειδή σε καμία περίπτωση αυτό δε θέλουμε να φανεί σαν σνομπισμός ή τάση του να παίρνουμε πολύ περισσότερο στα σοβαρά τους εαυτούς μας, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων μοιάζει απλά ανήμπορη να κάνει τα αναγκαία βήματα προς την Αυτονομία αυτή τη στιγμή. Είναι πιθανό βεβαίως στη θεωρία, όμως αρκετοί δεν νιώθουν πως το έχουν ανάγκη τώρα, χρειάζεται τα πράγματα να χειροτερέψουν πάρα πολύ για να αρχίσουμε να βλέπουμε κάποια πρόοδο. Πάντως έχω την εντύπωση ότι οι Έλληνες ήδη γνωρίζουν πολλά για αυτή την κατάσταση και αναμφίβολα όλο αυτό που συμβαίνει στη χώρα σας έχει οδηγήσει στην πολιτικοποίηση μια ολόκληρη γενιά. Όσο πιο συχνά συμβαίνουν τέτοια πράγματα, οι πιθανότητες αυξάνονται.

- Το δομικό μοντέλο σας βασίζεται στην οριζόντια ιεραρχία. Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται ασφαλείς όταν ακολουθούν κάποιον και αυτό το βλέπουμε και στην καθημερινότητά μας: ολόκληρο το οργανόγραμμα της ζωής περιλαμβάνει αυστηρά κάθετες ιεραρχίες με επικεφαλής που σπρώχνουν ολοένα και περισσότερο τον κόσμο να κάνει πράγματα παρά τη θέλησή του. Θεωρείς την οριζόντια ιεραρχία μια ουτοπία;

Νομίζω ότι η ιεραχία είναι απόλυτα φυσική, δεν υπάρχει κάτι το ουτοπικό σε αυτήν. Αν για παράδειγμα ανατρέξουμε στις κοινωνίες κυνηγού - θηράματος, αυτές απεικονίζουν το πώς στην πραγματικότητα ζούμε και αλληλεπιδρούμε ο ένας με τον άλλον και αυτό αποδεικνύει πως υπάρχουν ηγέτες και ακόλουθοι. Τα προβλήματα ξεκινούν όταν τα κάθετα ιεραρχικά δομικά συστήματα συσχετίζονται με την πολιτική χειραγώγηση, με συνέπεια το είδος της εκμετάλλευσης που αναπτύσσεται να θυμίζει καπιταλισμό ή κομμουνισμό. Ο Richard Hunt (1933-2012), ιδρυτής του περιοδικού Green Anarchist, είχε κάποτε αναφέρει ότι μια καλή περιγραφή του τρόπου με τον οποίο οι "πρωτόγονοι" άνθρωποι συνήθιζαν να ζουν αποτυπώνεται στη φράση "μια λέξη από τον Βασιλιά και ο καθένας κάνει αυτό που νομίζει." Πιστεύω πως έτσι ακριβώς δουλεύουν τα πράγματα σε μια πιο υγιή και φυσική κοινωνία. Οι ηγέτες έχουν μια ευθύνη προς τα συντροφικά ανθρώπινα όντα και δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να τα μεταχειρίζονται σαν αναλώσιμα είδη προς εκμετάλλευση.

- Στις περισσότερες χώρες του μοντέρνου δυτικού πολιτισμού αντιμετωπίζουμε σήμερα την εκδικητική μανία του Κράτους. Παρά το γεγονός ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα φτάνουν στα όριά τους, οι πολίτες ζητούν περισσότερη κρατική προστασία. Γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό;

Φόβος. Είναι ένα βασικό ανθρώπινο ένστικτο για να είσαι με την πλευρά του ισχυρού ώστε να αποφύγεις τον κίνδυνο. Για παράδειγμα, το χρυσόψαρο, τείνει να χώνεται δίπλα σε μεγάλα ψάρια τα οποία έχουν περισσότερες πιθανότητες να τα παρατηρήσει πρώτα ένας κυνηγός και να γίνουν λεία του και έτσι με αυτό τον τρόπο εκείνο αποφεύγει να έχει την ίδια μοίρα. Οι άνθρωποι είναι κοινωνικοποιημένα ζώα, έτσι τείνουν να ζουν σε ομάδες. Ο θεσμός της οικογένειας μπορεί να φθίνει σημαντικά στη Δύση, εντούτοις οι άνθρωποι ακόμα αισθάνονται δεσμούς μεταξύ τους, ιδιαίτερα σε δύσκολες στιγμές. Το Κράτος εκμεταλλεύεται αυτή την αδυναμία και αντικατέστησε την κοινότητα σαν συνεκτικό δεσμό των ανθρώπων. Φυσικά αυτό είναι μια πλάνη, διότι οι άνθρωποι στις μεγαλουπόλεις είναι λιγότερο ασφαλείς απ' όσο ήταν στο παρελθόν, αλλά το γεγονός ότι η κοινωνική δομή έχει αφαιρεθεί - κυρίως λόγω της διάβρωσης του θεσμού της οικογενείας, καθιστά επιτακτική την ανάγκη για εμάς να επανοικοδομήσουμε ένα δίκτυο υποστήριξης που να λειτουργεί σαν αλυσίδα πολλών οικογενειών, σαν αλυσίδα των αναγκών και των πόρων τους. Όσο λιγότερο εξαρτώμαστε από το Κράτος, τόσο αυτό θα αποδυναμώνεται. Συνεπώς, οι άνθρωποι θα ενδυναμώνονται ως μονάδες και ως σύνολο, με το να γίνονται πραγματικά Αυτόνομοι σε κάθε έκφανση του βίου τους. 

- Θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου αποκεντρωτιστή (decentralist);

Αναμφισβήτητα. Πάντοτε πίστευα ότι η αποκέντρωση πρέπει, όσο είναι δυνατόν, να περάσει στο χαμηλότερο δυνατό σημείο μορφής διοίκησης. Είναι αδύνατον για ένα άτομο το να συνειδητοποιήσει τη δυναμική του σε ένα συγκεντρωτικό μοντέλο διακυβέρνησης που εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από νόμους και κανόνες άλλων. Αυτό φυσικά δε σημαίνει ότι δεν πρέπει αυτοί να υπάρχουν ως κοινά αποδεκτοί, όμως τα μεγάλα συστήματα τείνουν να προσπερνούν και να αγνοούν τους ανθρώπους ως χαρακτήρες και ως αυθύπαρκτες μονάδες με κλίσεις και επιδεξιότητες, όνειρα και φιλοδοξίες, και ενδιαφέρονται μονάχα για τους λίγους που "τρέχουν την παράσταση", όπως λέμε. Ένας από τους πιο αξιόλογους υπερασπιστές της αποκέντρωσης υπήρξε ο E. F.  Schumacher (1911–1977), συγγραφέας της δημιουργίας "Small is Beautiful". Προτείνω ανεπιφύλακτα αυτό το βιβλίο σε όλους.

- Φυλετιστής ή Τριμπαλιστής;

Και τα δύο. Στην πραγματικότητα δεν κάνω κάποια διάκριση ανάμεσά τους. Θεωρώ ότι ο τριμπαλισμός είναι πιο ιδανικός και αν θέλεις, δεν πιστεύω σε αυτή την ανοησία με τη "λευκή ανωτερότητα", διότι καταντά αρκετά συγκεντρωτικό και αγνοεί ολοκληρωτικά τις φυλετικές και πολιτιστικές διαφοροποιήσεις. Οι φυλές κατά τον τριμπαλισμό είναι πολύ πιο διαχειρίσιμες, αν και πιστεύω ότι οφείλουν να είναι μονοφυλετικές για να εξασφαλίζεται η ομοιογένεια.

- Αναρχία: Χάος ή Τάξη;

Νομίζω ότι ήδη ζούμε το Χάος και αυτό δεν είναι καθόλου ευχάριστο. Πιστεύω στην Τάξη, με ενδιαφέρει η επιλογή της διαχείρισης. Η Αναρχία έχει μια κακή φήμη σε αυτό το επίπεδο, δυστυχώς, βέβαια η εικόνα των επαναστατημένων βίαιων νέων είναι ωραία, όμως είναι ανάγκη να προκρίνουμε τη θέλησή μας για εγκατεστημένες, ειρηνικές κοινότητες, όπου η Τάξη θα αντικαταστήσει το Χάος του σήμερα.

- Και τέλος, θα ήθελα τη γνώμη σου για όσα διαδραματίζονται στην Ελλάδα. Προφανώς παρακολουθείς τις εξελίξεις, επομένως θα μπορούσες να μοιραστείς τις σκέψεις σου μαζί μας;

Χωρίς πολλές λεπτομέρειες, πιστεύω ότι αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα που πρέπει να λυθεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεν αναφέρομαι φυσικά σε μια διεθνιστική λύση που θα δημιουργούσε έναν ουτοπικό κόσμο όπου όλα θα ήταν δήθεν αρμονικά και ωραία, αλλά σε προσεκτικές και μεθοδικές κινήσεις  στο πρότυπο του Εθνικοαναρχισμού. Η απληστία και η διαφθορά του ελληνικού κράτους είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο, όμως τώρα είναι πολύ σημαντικό για τους ανθρώπους να μην πέσουν θύμα ενός ληστρικού κράτους στο μέλλον. Πρόσφατα διάβασα κάποια ενθαρρυντικά νέα από την Ελλάδα, ανακαλύπτοντας ότι υπάρχουν εναλλακτικά νομίσματα και αυτόνομες οικοκοινότητες, μέσα από τα συντρίμμια του οργανωμένου τραπεζοκρατικού συστήματος.

- Θα ήθελα στο σημείο αυτό να σε ευχαριστήσω για τη συνέντευξη αυτή και για όλες τις χρήσιμες πληροφορίες. Οι τελευταίες λέξεις ανήκουν δικαιωματικά σε σένα...

Θα ήθελα με τη σειρά μου να σε ευχαριστήσω για τη δυνατότητα να μιλήσω ανοικτά στους Έλληνες αναγνώστες. Είμαι σίγουρος ότι όλοι σας είστε δεκτικοί σε νέες ιδέες και αυτό είναι το ζητούμενο. Σας εύχομαι τα καλύτερα και σας παρακινώ να φροντίζετε τους δικούς σας ανθρώπους, την οικογένειά σας και τους φίλους σας σε αυτή τη δύσκολη περίοδο, κάνοντας ό,τι είναι δυνατό ώστε να μένετε ενωμένοι και να κερδίζετε μικρές μάχες που θα σας κάνουν πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά, όσο πιο αυτόνομους γίνεται. Να γνωρίζετε ότι όλοι εμείς στην υπόλοιπη Ευρώπη έχουμε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για τα ελληνικά πράγματα αυτή την περίοδο και είναι ελπιδοφόρο ότι μαθαίνουμε ο ένας από τον άλλον. Καλή τύχη, από έναν Άγγλο Σύντροφό σας.

* δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Μηδέν Τελεία" (τεύχος δεύτερο)