Είναι κάτι περήφανες ελληνίδες, με ένα και πενήντα μπόι, πιο σκούρες και από τους σκούρους, που ποστάρουν ξανθιές αμαζόνες του βορρά. Αυτές να τις προσέχετε, τις δύσκολες μέρες του μήνα είναι στα ίσια τους, τις υπόλοιπες όμως έχουν περίεργες αντοδράσεις. Προσοχή, για κάποιον ανεξήγητο λόγο αγριεύουν στο άκουσμα της λέξης "φούρνος". Ξέρω και κάτι γκάγκαρους ταξιτζήδες ομονοιακούς που νομίζουν ότι είναι viking. Κάνουν παρέα με τους Θεούς του Πολέμου, στον ύπνο τους βέβαια.
Αυτοί είναι ακίνδυνοι, λόγω βλακείας συνήθως. Ξέρω κι έναν προβατάρχη που το παίζει Waffen (μήπως "βλάχεν";). Στις επετείους φοράει το μαύρο καλσόν της γυναίκας του στη μούρη και βγαίνει να απευθύνει διάγγελμα για τον μεγάλο οπλοποιητή. Κάθε 15 μέρες δίνει το κινητό του στοδιαδίκτυο, σαν ρωσίδα που ψάχνει για πελάτες. Και μόλις δει κόσμο έξω από το μαγαζί ξεχνάει την επανάσταση και πιάνει τον δίσκο με τα φοντανάκια, τις κωλοτούμπες και τις αλλαξοκωλιές. Αρε έρημοι... Ένα γέλιο θα σας θάψει.