Μια κατεύθυνση, ένας δρόμος, μια επιλογή. Ποτέ όμως η κατάκτηση ενός στόχου δε φάνταζε εύκολη περίπτωση, έτσι δεν είναι; Λαβώνεσαι, λυγίζεις, πέφτεις και μετά σηκώνεσαι, αναρωτιέσαι αν μπορείς ακόμα να συνεχίσεις, αν ο αγνός ιδεαλισμός σου χωράει σε μια ξεκάθαρα υλιστική εποχή, ακούει άραγε κανείς τη ψυχή σου που ουρλιάζει μέσα στην υπόκωφη σιγή ή είσαι κάτι παράταιρο σε ένα παράλογο σήμερα;
Μαθαίνουμε όλοι από το κουράγιο, βρίσκουμε ο καθένας τη δύναμη να συνεχίσουμε μέσα από τη δύναμη του Συντρόφου μας, καθώς μαζί σφιχταγκαλιάζουμε την ελπίδα. Εμπόδια και δυσκολίες μόνο ως ευκαιρίες να αναδείξουμε την επιμονή μας μπορούν να θεωρηθούν, είναι παρ' όλα αυτά όμως καταστάσεις που δοκιμάζουν τόσο την αντοχή μας, όσο και τις δομές της μεταξύ μας αλληλεγγύης.
Να έχεις Καρδιά. Να αισθάνεσαι και να απολαμβάνεις με το μυαλό και την ψυχή σου κάθε στιγμή που απαιτεί τη συναισθηματική σου έκρηξη, δίχως να σκέφτεσαι το τώρα, μα πάντοτε να αναδεικνύεις την προσωρινότητα ως σκαλί στη διαχρονική αφοσίωσή σου στο Ιδανικό. Και αυτή η αφοσίωση πρόσκειται σε θυσίες. Να έχεις λοιπόν Καρδιά, να βγαίνεις και να βγαίνουμε κάθε φορά μέσα από τις δυσκολίες πιο συνειδητοποιημένοι και δυνατοί.
* γρήγορες σκέψεις με αναφορά στον Άρη, στον Χρήστο, στον Ορφέα