Είναι η πιο στυγνή δικτατορία στο πρόσωπο της Γης, αφού υπάρχει αδιάκοπα εδώ και δέκα χιλιάδες χρόνια και όχι μόνο παραμένει ακλόνητη, αλλά συνεχώς διευρύνεται και εδραιώνεται. Είναι ένα καθεστώς που επιβλήθηκε για να επιδοθεί στην πιο μεθοδευμένη γενοκτονία που υπήρξε ποτέ, τα θύματα της οποίας είναι τρισεκατομμύρια μόνο τις τελευταίες δεκαετίες και ο τρόμος, η βία και οι φρικαλεότητες που διέπραξε και εξακολουθεί να διαπράττει είναι ασύλληπτα για το μυαλό. Είναι επίσης μια δικτατορία που ο καθένας ανεμπόδιστα όχι μόνο μπορεί να την επιβάλει όποτε θέλει αλλά και ενθαρρύνεται συνεχώς να το κάνει. Και δυστυχώς το κάνει χωρίς δεύτερη σκέψη ή αναστολές, αφού αυτή η δικτατορία κρίνεται αναγκαία και «εθνικής» σημασίας για το «έθνος» που την διαπράττει.
Πρόκειται για την δικτατορία που αυθαίρετα έχει επιβάλλει το «έθνος» των ανθρώπων ενάντια στα «έθνη» των μη ανθρώπινων ζώων και την οποία προασπίζεται κυριολεκτικά με τα δόντια. Είναι ένα ιδιόμορφο καθεστώς που με την αυταρχική εγκαθίδρυσή του άλλαξε άρδην τα μέχρι τότε δεδομένα του οικοσυστήματος της Γης, εισάγοντας κάτι εντελώς ξένο σε αυτό. Σε έναν πλανήτη της ζωής ο οποίος έχει ως βασικό του νόμο την ελευθερία για όλα τα πλάσματα, το «έθνος» των ανθρώπων εισάγει με την «εξημέρωση» των ζώων το μοντέλο του ολοκληρωτισμού, δηλαδή τον απόλυτο έλεγχο της ζωής, την ανελευθερία και τον εξουσιασμό.
Ο πλανήτης της ελευθερίας και των μέχρι τότε ελευθέρων όντων βυθίζεται στον δεσποτισμό του συστήματος της καταπίεσης ο οποίος πνίγει την ατομική βούληση και έτσι η ζωή γίνεται έρμαιο στις διαθέσεις αυτού του καθεστώτος. Ένα πρώιμο γκούλαγκ (φυλακή, στρατόπεδο συγκέντρωσης) μόλις έχει ξεκινήσει, για να εφαρμόζει την καταπίεση από την οποία προκύπτουν τα προνόμια για την εκάστοτε κυρίαρχη, καταπιεστική ομάδα. Όμως αυτή η ανατροπή και η ανωμαλία στο οικοσύστημα, έμελλε να επηρεάσει δραματικά τις εξελίξεις και να έχει συγκλονιστικές συνέπειες για την μετέπειτα πορεία της ανθρωπότητας, τις οποίες το «έθνος» των ανθρώπων δυστυχώς δεν μπόρεσε να προβλέψει, ούτε επίσης και το ανεξέλεγκτο κακό που αυτή θα δημιουργούσε. Γιατί η απελευθέρωση ενός τέτοιου ολοκληρωτικού συστήματος στο οικοσύστημα, ισοδυναμούσε με την απελευθέρωση μιας σπίθας που επρόκειτο να γίνει η μεγάλη και άγρια πυρκαγιά που θα κυρίευε τον πλανήτη, αφού το σύστημα της καταπίεσης πέρασε άμεσα και γρήγορα από το «έθνος» των μη ανθρώπινων ζώων στο «έθνος» των ανθρώπων και έγινε ο κανόνας πάνω στη Γη.
Αναμφίβολα το μαύρο κεφάλαιο της υποδούλωσης των ζώων ανοίγει και το μαύρο κεφάλαιο της υποδούλωσης του ανθρώπου κάτω από ένα ολοκληρωτικό σύστημα καταπίεσης (ΣτΚ) το οποίο δυστυχώς συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Αυτό σημαίνει ότι η ανθρωπότητα όλο αυτό το διάστημα (με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις) δεν έχει γνωρίσει την πραγματική ελευθερία, αφού βρίσκεται συνεχώς υπό τον ζυγό ολοκληρωτικών καθεστώτων με διαφορετικές μορφές, από τα πιο απροκάλυπτα μέχρι τα πιο συγκαλυμμένα. (Πέρα από τις «κλασικές» δικτατορίες σε πολλές χώρες του κόσμου (ιδιαίτερα της Ασίας και της Αφρικής), η πιο μεταμφιεσμένη μορφή ολοκληρωτισμού σήμερα είναι το σύστημα της νέας τάξης.)
Αυτή η κατάσταση μας έχει συνοδέψει από την αρχή του λεγόμενου πολιτισμού (Το διάστημα των τελευταίων 10 χιλιάδων ετών από την ανακάλυψη της γεωργίας) και ουσιαστικά έχουμε εκπαιδευτεί και εθιστεί σε αυτήν, αγνοώντας την αίσθηση και την εμπειρία του πως είναι η ζωή σε συνθήκες ελευθερίας και μη εξουσίας. Και αφού έχουμε στερηθεί την ελευθερία για τόσο μεγάλο διάστημα, και είναι αδύνατο να ξέρουμε πως είναι και τι σημαίνει, δεν την θέλουμε και για όλα τα άλλα πλάσματα που τους έτυχε να συνυπάρχουν μαζί μας.
Είμαστε εμποτισμένοι από την κουλτούρα της καταπίεσης, της ανελευθερίας και του εξουσιασμού και αυτό μας μετατρέπει πολύ εύκολα, όπως αποδεικνύεται, σε δυνάστη του οποιουδήποτε άλλου. Παρόλα αυτά το ένστικτο της ελευθερίας δεν έχει εντελώς σβήσει μέσα μας και ούτε μπορεί να σβήσει, γι αυτό και η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη από αγώνες ενάντια σε κατακτητές, ολοκληρωτικά καθεστώτα και δικτατορίες, με στόχο την πολυπόθητη ελευθερία. Όμως ενώ παλεύουμε ενάντια στις δικτατορίες των ανθρώπων, ταυτόχρονα υπεραμυνόμαστε της δικτατορίας προς τα ζώα και επιμένουμε λυσσαλέα και με ολοένα και πιο ολοκληρωτικό τρόπο να την διατηρήσουμε. Δεν μπορούμε να δούμε ότι αυτή είναι η ρίζα του προβλήματος και ότι αυτή συνεχώς τροφοδοτεί τον φαύλο κύκλο του ολοκληρωτισμού και ότι για όσο καιρό θα διατηρούμε τα ζώα σε αυτό το καθεστώς, δεν θα ξεφύγουμε και οι ίδιοι από αυτό.
Οι δύο ολοκληρωτισμοί είναι συνυφασμένοι και αλληλένδετοι, και αυτός των ζώων ουσιαστικά υπάρχει για να τροφοδοτεί με λάδι την φωτιά αυτού των ανθρώπων. Και ο λόγος που όλοι οι μέχρι τώρα αγώνες για ελευθερία απέτυχαν είναι ότι το ζήτημα ποτέ δεν αντιμετωπίστηκε συνολικά αλλά με τον διχαστικό τρόπο που επέβαλε ο ανθρωποκεντρισμός (ακόμη ένα κατάλοιπο του ολοκληρωτισμού). Έτσι η ανθρωπότητα βρίσκεται σήμερα να κατρακυλάει στον πιο σκοτεινό ολοκληρωτισμό που έχει υπάρξει ποτέ και για τους ανθρώπους και πολύ περισσότερο για τα μη ανθρώπινα ζώα, αυτόν της νέας τάξης.
Και το ερώτημα είναι:
Πότε θα λήξει αυτό το ολοκληρωτικό καθεστώς προς τα ζώα, η αθλιότητα της κατοχής και εκμετάλλευσής τους και η αντιδραστική ιδεολογία της καταπίεσης; Πότε θα λήξει όλο αυτό το αυταρχικό φιάσκο με την εικόνα ενός φασιστικού, ολοκληρωτικού ανθρώπινου είδους να συντρίβει βάναυσα και με μανία τα ζώα; Γιατί η κάθε εικόνα ανθρώπου που κυριαρχεί επί των ζώων, από αυτόν που τρωει, φοράει, κυνηγάει, πειραματίζεται, διασκεδάζει ή με όποιο άλλο τρόπο εξασκεί την κυριαρχία του στα ζώα, είναι προκλητική, απαράδεκτη, αποκρουστική. Είναι η ίδια νοσηρή εικόνα ολοκληρωτισμού όπως του στρατιώτη-πιόνι του ιμπεριαλισμού ο οποίος εκτελεί αμάχους, ή του πιλότου-πιόνι ο οποίος σπέρνει τον θάνατο από χιλιόμετρα μακριά. Ή γενικά η εικόνα του οποιουδήποτε που ως όργανο της καταπίεσης την υλοποιεί.
Είναι τελικά η ίδια εικόνα της μάταιης, παράλογης και αδικαιολόγητης βίας και καταπίεσης η οποία μπορεί να δημιουργηθεί και να υπάρξει μόνο μέσα σε ένα σύστημα ολοκληρωτισμού. Είναι η εικόνα του εγκλήματος και της ντροπής που προσβάλει και εξευτελίζει το ανθρώπινο είδος. Είναι η εικόνα που πρέπει άμεσα να ξηλώσουμε και να καταστρέψουμε μια για πάντα.
Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια γιατί από ένα σημείο και μετά, πέρα από το απόλυτα τραγικό, καταντάει και γελοίο να χαραμίζονται οι ζωές στον βωμό του ολοκληρωτισμού και της ανούσιας καταπίεσης. Είναι αναγκαίο η δραματική αυτή ανωμαλία να αποσυρθεί, αφού έχει κάνει προ πολλού τον κύκλο της και συντηρείται σαν μια μακάβρια φάρσα, μόνο και μόνο επειδή εμείς την στηρίζουμε. Το ανυπολόγιστο τραύμα που ο ολοκληρωτισμός έχει αφήσει στον πλανήτη πρέπει να τερματιστεί εδώ με το συνολικό ξερίζωμά του ώστε να μη μείνει η παραμικρή ρίζα που θα μπορούσε να τον αναγεννήσει, όπως γίνεται για χιλιετίες τώρα.
Πρόκειται για την δικτατορία που αυθαίρετα έχει επιβάλλει το «έθνος» των ανθρώπων ενάντια στα «έθνη» των μη ανθρώπινων ζώων και την οποία προασπίζεται κυριολεκτικά με τα δόντια. Είναι ένα ιδιόμορφο καθεστώς που με την αυταρχική εγκαθίδρυσή του άλλαξε άρδην τα μέχρι τότε δεδομένα του οικοσυστήματος της Γης, εισάγοντας κάτι εντελώς ξένο σε αυτό. Σε έναν πλανήτη της ζωής ο οποίος έχει ως βασικό του νόμο την ελευθερία για όλα τα πλάσματα, το «έθνος» των ανθρώπων εισάγει με την «εξημέρωση» των ζώων το μοντέλο του ολοκληρωτισμού, δηλαδή τον απόλυτο έλεγχο της ζωής, την ανελευθερία και τον εξουσιασμό.
Ο πλανήτης της ελευθερίας και των μέχρι τότε ελευθέρων όντων βυθίζεται στον δεσποτισμό του συστήματος της καταπίεσης ο οποίος πνίγει την ατομική βούληση και έτσι η ζωή γίνεται έρμαιο στις διαθέσεις αυτού του καθεστώτος. Ένα πρώιμο γκούλαγκ (φυλακή, στρατόπεδο συγκέντρωσης) μόλις έχει ξεκινήσει, για να εφαρμόζει την καταπίεση από την οποία προκύπτουν τα προνόμια για την εκάστοτε κυρίαρχη, καταπιεστική ομάδα. Όμως αυτή η ανατροπή και η ανωμαλία στο οικοσύστημα, έμελλε να επηρεάσει δραματικά τις εξελίξεις και να έχει συγκλονιστικές συνέπειες για την μετέπειτα πορεία της ανθρωπότητας, τις οποίες το «έθνος» των ανθρώπων δυστυχώς δεν μπόρεσε να προβλέψει, ούτε επίσης και το ανεξέλεγκτο κακό που αυτή θα δημιουργούσε. Γιατί η απελευθέρωση ενός τέτοιου ολοκληρωτικού συστήματος στο οικοσύστημα, ισοδυναμούσε με την απελευθέρωση μιας σπίθας που επρόκειτο να γίνει η μεγάλη και άγρια πυρκαγιά που θα κυρίευε τον πλανήτη, αφού το σύστημα της καταπίεσης πέρασε άμεσα και γρήγορα από το «έθνος» των μη ανθρώπινων ζώων στο «έθνος» των ανθρώπων και έγινε ο κανόνας πάνω στη Γη.
Αναμφίβολα το μαύρο κεφάλαιο της υποδούλωσης των ζώων ανοίγει και το μαύρο κεφάλαιο της υποδούλωσης του ανθρώπου κάτω από ένα ολοκληρωτικό σύστημα καταπίεσης (ΣτΚ) το οποίο δυστυχώς συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Αυτό σημαίνει ότι η ανθρωπότητα όλο αυτό το διάστημα (με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις) δεν έχει γνωρίσει την πραγματική ελευθερία, αφού βρίσκεται συνεχώς υπό τον ζυγό ολοκληρωτικών καθεστώτων με διαφορετικές μορφές, από τα πιο απροκάλυπτα μέχρι τα πιο συγκαλυμμένα. (Πέρα από τις «κλασικές» δικτατορίες σε πολλές χώρες του κόσμου (ιδιαίτερα της Ασίας και της Αφρικής), η πιο μεταμφιεσμένη μορφή ολοκληρωτισμού σήμερα είναι το σύστημα της νέας τάξης.)
Αυτή η κατάσταση μας έχει συνοδέψει από την αρχή του λεγόμενου πολιτισμού (Το διάστημα των τελευταίων 10 χιλιάδων ετών από την ανακάλυψη της γεωργίας) και ουσιαστικά έχουμε εκπαιδευτεί και εθιστεί σε αυτήν, αγνοώντας την αίσθηση και την εμπειρία του πως είναι η ζωή σε συνθήκες ελευθερίας και μη εξουσίας. Και αφού έχουμε στερηθεί την ελευθερία για τόσο μεγάλο διάστημα, και είναι αδύνατο να ξέρουμε πως είναι και τι σημαίνει, δεν την θέλουμε και για όλα τα άλλα πλάσματα που τους έτυχε να συνυπάρχουν μαζί μας.
Είμαστε εμποτισμένοι από την κουλτούρα της καταπίεσης, της ανελευθερίας και του εξουσιασμού και αυτό μας μετατρέπει πολύ εύκολα, όπως αποδεικνύεται, σε δυνάστη του οποιουδήποτε άλλου. Παρόλα αυτά το ένστικτο της ελευθερίας δεν έχει εντελώς σβήσει μέσα μας και ούτε μπορεί να σβήσει, γι αυτό και η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη από αγώνες ενάντια σε κατακτητές, ολοκληρωτικά καθεστώτα και δικτατορίες, με στόχο την πολυπόθητη ελευθερία. Όμως ενώ παλεύουμε ενάντια στις δικτατορίες των ανθρώπων, ταυτόχρονα υπεραμυνόμαστε της δικτατορίας προς τα ζώα και επιμένουμε λυσσαλέα και με ολοένα και πιο ολοκληρωτικό τρόπο να την διατηρήσουμε. Δεν μπορούμε να δούμε ότι αυτή είναι η ρίζα του προβλήματος και ότι αυτή συνεχώς τροφοδοτεί τον φαύλο κύκλο του ολοκληρωτισμού και ότι για όσο καιρό θα διατηρούμε τα ζώα σε αυτό το καθεστώς, δεν θα ξεφύγουμε και οι ίδιοι από αυτό.
Οι δύο ολοκληρωτισμοί είναι συνυφασμένοι και αλληλένδετοι, και αυτός των ζώων ουσιαστικά υπάρχει για να τροφοδοτεί με λάδι την φωτιά αυτού των ανθρώπων. Και ο λόγος που όλοι οι μέχρι τώρα αγώνες για ελευθερία απέτυχαν είναι ότι το ζήτημα ποτέ δεν αντιμετωπίστηκε συνολικά αλλά με τον διχαστικό τρόπο που επέβαλε ο ανθρωποκεντρισμός (ακόμη ένα κατάλοιπο του ολοκληρωτισμού). Έτσι η ανθρωπότητα βρίσκεται σήμερα να κατρακυλάει στον πιο σκοτεινό ολοκληρωτισμό που έχει υπάρξει ποτέ και για τους ανθρώπους και πολύ περισσότερο για τα μη ανθρώπινα ζώα, αυτόν της νέας τάξης.
Και το ερώτημα είναι:
Πότε θα λήξει αυτό το ολοκληρωτικό καθεστώς προς τα ζώα, η αθλιότητα της κατοχής και εκμετάλλευσής τους και η αντιδραστική ιδεολογία της καταπίεσης; Πότε θα λήξει όλο αυτό το αυταρχικό φιάσκο με την εικόνα ενός φασιστικού, ολοκληρωτικού ανθρώπινου είδους να συντρίβει βάναυσα και με μανία τα ζώα; Γιατί η κάθε εικόνα ανθρώπου που κυριαρχεί επί των ζώων, από αυτόν που τρωει, φοράει, κυνηγάει, πειραματίζεται, διασκεδάζει ή με όποιο άλλο τρόπο εξασκεί την κυριαρχία του στα ζώα, είναι προκλητική, απαράδεκτη, αποκρουστική. Είναι η ίδια νοσηρή εικόνα ολοκληρωτισμού όπως του στρατιώτη-πιόνι του ιμπεριαλισμού ο οποίος εκτελεί αμάχους, ή του πιλότου-πιόνι ο οποίος σπέρνει τον θάνατο από χιλιόμετρα μακριά. Ή γενικά η εικόνα του οποιουδήποτε που ως όργανο της καταπίεσης την υλοποιεί.
Είναι τελικά η ίδια εικόνα της μάταιης, παράλογης και αδικαιολόγητης βίας και καταπίεσης η οποία μπορεί να δημιουργηθεί και να υπάρξει μόνο μέσα σε ένα σύστημα ολοκληρωτισμού. Είναι η εικόνα του εγκλήματος και της ντροπής που προσβάλει και εξευτελίζει το ανθρώπινο είδος. Είναι η εικόνα που πρέπει άμεσα να ξηλώσουμε και να καταστρέψουμε μια για πάντα.
Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια γιατί από ένα σημείο και μετά, πέρα από το απόλυτα τραγικό, καταντάει και γελοίο να χαραμίζονται οι ζωές στον βωμό του ολοκληρωτισμού και της ανούσιας καταπίεσης. Είναι αναγκαίο η δραματική αυτή ανωμαλία να αποσυρθεί, αφού έχει κάνει προ πολλού τον κύκλο της και συντηρείται σαν μια μακάβρια φάρσα, μόνο και μόνο επειδή εμείς την στηρίζουμε. Το ανυπολόγιστο τραύμα που ο ολοκληρωτισμός έχει αφήσει στον πλανήτη πρέπει να τερματιστεί εδώ με το συνολικό ξερίζωμά του ώστε να μη μείνει η παραμικρή ρίζα που θα μπορούσε να τον αναγεννήσει, όπως γίνεται για χιλιετίες τώρα.