Το νεογνό ανοίγει τα μάτια του.. Η παγερή αίσθηση του χιονιού έκανε το τρίχωμα του τραχύ και συνάμα λαμπερό. Στέκεται στα τέσσερα του πόδια. Μια κηλίδα αίματος ποτίζει το χιόνι δημιουργώντας υδρατμούς. Ο λύκος αλυχτά για πρώτη φορά. Δίπλα του ξεχασμένο το λάβαρο της γνώσης. Είναι αποφασισμένος να το καρφώσει εκεί που κανένα γήινο ίχνος δεν θα υπάρξει, εκεί που η γλώσσα του θα μπορεί να γλείψει το φεγγάρι, εκεί που οι κυνόδοντες του θα του δημιουργήσουν κρατήρες. Σ’αυτήν την ατέρμονη αναζήτηση θα βαδίσει επί πτωμάτων, λυσσασμένος για να γευτεί τους καρπούς της αλήθειας που ο ίδιος θα κατακτούσε. Είναι μια αγέλη από μόνος του, κινείται ακόμα αυτόνομα και θανατερά. Είναι άγρυπνος ακόμα κι όταν κοιμάται, έτοιμος να αντιμετωπίσει κάθε κίνδυνο ακόμα κι όταν θεωρείται αδύναμος. Τα νύχια και τα δόντια του έχουν γίνει με τα χρόνια πολεμικές μηχανές στην δούλεψη της ιδέας που κυρίευσε την σκέψη του. Τα μάτια του... Τα μάτια του θα σε εξαπατήσουν, θα σε καταστρέψουν. Θα αποσπάσουν την αθωότητά σου, την τιμή σου και τελικά την ψυχή σου. Αυτά τα μάτια δεν βλέπουν αυτό που εσύ και αυτοί βλέπουν. Πίσω απ’αυτά τα μάτια βρίσκεται μόνο μαυρίλα, η απουσία του φωτός. Είναι τα μάτια ενός ψυχοπαθή, ενός άφρονα. Βαδίζει αργά στην κορυφή του βράχου, με ακρίβεια δολοφόνου, σιγουριά βασιλιά. Αγναντεύει για λίγο το χλωμό φεγγάρι και μετά καρφώνει με πυγμή το ξύλινο λάβαρο στο πυκνό χιόνι. Οι ουλές που άφησε στο ξύλο δεν θα επουλωθούν ποτέ. Βάζει την γλώσσα του στο χιόνι. Η γεύση της εκδίκησης θα μείνει ανεξίτηλη στον ουρανίσκο. Μέχρι την επόμενη αρχή..
Τότε που η γη θα τρέμει τον ερχομό του.."
Ερασιθάνατος Αθηναίος