Αν είμαστε παιδιά της κρίσης, τότε ας είμαστε μητροκτόνοι. Είναι ιστορικά βέβαιο ότι με την κλάψα κανείς δεν κέρδισε ποτέ τον οίκτο του ισχυρότερου. Και δεν μιλάμε βεβαίως για μεμονωμένες εξαιρέσεις ατόμων μεταξύ τους αλλά για συλλογικές συμπεριφορές σε ενιαίες συνθήκες. Για αυτό δεν θέλει ούτε θλίψη, ούτε αδιαφορία. Θέλει μάχη με το θηρίο κι αυτό δεν μεταφράζεται σε μέταλλο και μολύβι. Μεταφράζεται σε πλήρη διάλυση του σύγχρονου πολιτισμού με πολιτιστικά μέσα. Όταν λέμε πολιτιστικά μέσα δεν εννοούμε πίνακες ζωγραφικής και γλυπτά (καλά είναι κι αυτά). Εννοούμε ενιαία κοινωνική συμπεριφορά που μπορεί να διαλύσει το σύστημα. Το σύστημα είναι μια μηχανή που το κινείς εσύ, ο μισθωτός καταναλωτής. Είναι καταγεγραμμένες οι κινήσεις σου, τόσο στο παρελθόν (ξέρουμε τι έκανες) τόσο στο τώρα (ξέρουμε που είσαι και τι κάνεις) όσο και στο μέλλον (με βάση τις συνήθειές σου είναι προβλέψιμες οι επιλογές σου).
Είσαι ο μισθωτός καταναλωτής που μαζί με τους υπόλοιπους μισθωτούς καταναλωτές φτιάχνετε ένα θαυμάσιο σύνολο από ανακυκλώσιμα ανθρώπινα σκουπίδια που αν κάποια στιγμή ξυπνήσουν θα καταλάβουν ότι είναι οι περισσότεροι, οι εξυπνότεροι, οι πιο δραστήριοι και οι πιο γενναιόδωροι της ανθρωπότητας, απλά για κακή τους τύχη βρέθηκαν στα υπόγεια κι όχι στα ρετιρέ των αφεντικών και των αποφάσεων. Γι’ αυτό το λόγο είναι μάταιο να κινδυνολογούμε ακατάπαυστα, γιατί πολύ απλά δεν περιμένουμε κανέναν κίνδυνο να έρθει – ο κίνδυνος είναι ήδη εδώ.
Ενώστε τις δυνάμεις σας δίνοντας σάρκα και οστά σε ένα μοντέλο σύγχρονου ανεξάρτητου και αυτόνομου σκεπτόμενου ανθρώπου και πολλαπλασιάστε το έτσι ώστε ο μισθωτός καταναλωτής να γίνει ο εργάτης επαναστάτης – η αντίσταση είναι ήδη εδώ.
Τάδε έφη X-Human