Ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι

Όλα του κόσμου τα πουλιά, όπου κι αν φτερουγίσαν
όπου κι αν χτίσαν την φωλιά, όπου κι αν κελαηδήσαν

Εκεί που φτερουγίζει ο νους, εκεί που ξημερώνει
μαργώνουν τα πουλιά της γης, κι ούτε ένα δεν ζυγώνει

Ανάσα είναι καυτερή, και στέπα του Καυκάσου
η σκέψη που παραμιλά, και λέει τα όνειρά σου

Όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει