Εθνικοαναρχισμός, πέρα από κάθε στερεότυπο (μέρος α')

"Πέρα από το γεγονός ότι κάθε ένας από τους όρους περιέχει τη λέξη "Έθνος" ή στην περίπτωση του Φασισμού γυρνά γύρω από την έννοια του έθνους, εντούτοις ελάχιστη σχέση έχουμε με τις προαναφερθείσες ή με οποιαδήποτε κρατικίστικη ιδεολογία. Νομίζω πως απλά μπορείτε να κοιτάξετε στην ιστορία του Αναρχισμού και στον αγώνα των απλών ανθρώπων να διαχειριστούν την ανεξαρτησία και την ελευθερία τους απέναντι σε τυραννικά καθεστώτα. Συνοπτικά, τόσο ο Φασισμός όσο και ο Εθνικοσοσιαλισμός, είναι ολοκληρωτικές - συγκεντρωτικές τάσεις. [...] Τα συστήματα αυτά βασίζoνται στη δύναμη της εκμετάλλευσης, τη λογική του αναλώσιμου και στο όφελος που προκύπτει από τον πόλεμο και την οικονομική καταστροφή. Για να είμαι ειλικρινής, αυτά τα συστήματα αποτελούν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που επιθυμούμε να πετύχουμε με τον Εθνικοαναρχισμό."

Troy Southgate, περιοδικό Μηδέν Τελεία (τεύχος 2ο)

Αρκετοί ομολογουμένως αναγνώστες μας θεωρούν - λανθασμένα - πως ο Εθνικοαναρχισμός αποτελεί μια τάση που βρίσκεται σε άμεση σχέση με την εθνικοσοσιαλιστική κοσμοθεωρία. Ο βασικός λόγος γι αυτό είναι ίσως το πρώτο συνθετικό τον δύο λέξεων, το οποίο παραπέμπει στην έννοια του Έθνους. Έτσι λοιπόν, διατυπώνουν εύλογα ερωτήματα που έχουν να κάνουν με τα στοιχεία τα οποία διαφοροποιούν έναν Εθνικοαναρχικό από έναν Εθνικοσοσιαλιστή.

Κατ' αρχάς να αναφέρω ότι το άρθρο αυτό δεν έχει ως σκοπό να δημιουργήσει κάποιου είδους συνειρμό με συγκεκριμένα πρόσωπα που έχουν εκφραστεί με υποτιμητικό ύφος για όλους εμάς που ενδιαφερόμαστε να πάμε ένα βήμα πέρα από τη μονολιθικότητα του Εθνικοσοσιαλισμού και να εκφραστούμε με το δικό μας τρόπο. Ολόκληρη η αρθρογραφία μας μέσω αυτής της σελίδας εστιάζει στη θετική διάσταση των πραγμάτων, στη δημιουργία του δικού μας προτύπου, πάνω σε συγκεκριμένους άξονες, και ποτέ σε αυτόν της στείρας και ανώφελης προσωπικής αντιπαράθεσης. Αποτελεί πάντως βασική μας επιδίωξη να αναπτύξουμε την σκέψη και τη δράση μας πάνω στα θεμέλια που θα επιλέξουμε εμείς και όχι σε αυτά που κάποιοι άθλιοι συκοφάντες θα επιλέξουν για εμάς.

Ξεκινώντας λοιπόν να αναπτύσσω το πώς αντιλαμβάνομαι τον Εθνικοαναρχισμό, θα ήθελα να απαντήσω σε μια ερώτηση που τέθηκε πρόσφατα σχετικά με το ποιους αφορά ο Εθνικοαναρχισμός. Το πρότυπο λοιπόν του Εθνικοαναρχισμού και κύρια αρχή του που τον διαφοροποιεί εξαρχής από κάθε είδους "Εθνικό-" είναι ό,τι αφορά όλους τους ανθρώπους και απευθύνεται στον καθένα. Αυτό σημαίνει πως δε γίνεται κανένας διαχωρισμός εξ' αρχής που αφορά τους υποτιθέμενους "εκλεκτούς" μιας ράτσας, αλλά αντίθετα πως όλες οι φυλές του κόσμου έχουν το απόλυτο δικαίωμα όχι μονάχα στην ύπαρξη και την επιβίωση, αλλά στην ευημερία και στην ανάπτυξη. Για τους Εθνικοαναρχικούς δεν υπάρχουν κατώτερες και ανώτερες φυλές βάσει πολιτισμού ή ακόμα χειρότερα αίματος, υπάρχουν διαφορετικότητες που τυγχάνουν σεβασμού και πραγματικής φυλετικής αλληλεγγύης. Έτσι λοιπόν, ο Εθνικοαναρχισμός δεν είναι μόνο για τους Λευκούς, ή γενικά για μια συγκεκριμένη φυλή (όπως κι αν ορίζει κανείς τον όρο "φυλή") αλλά έχει υποστηρικτές από όλο το φυλετικό, εθνικό, γλωσσικό, θρησκευτικό φάσμα, και απ' όλο τον κόσμο. Συγκεκριμένα, αξίζει να αναφερθεί για όσους δεν είναι απόλυτα εξοικειωμένοι με τον όρο, ότι ο Εθνικοαναρχισμός δεν περιορίζεται στο πλαίσιο της φυλής, το υπερβαίνει και το αναδεικνύει ακόμα περισσότερο. Λένε ότι ένα ψέμα μπορεί να ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο μέσα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα, την ώρα που η αλήθεια κρύβεται για αιώνες μέσα σε χρονοντούλαπα. Αυτό είναι σωστό και γι αυτό γράφεται αυτό εδώ το άρθρο. Για να ξεκαθαρίσει στους αναγνώστες μας τι είμαστε και τι δεν είμαστε. Και το κλειδί για να κατανοήσει κάποιος αυτό που είμαστε, πόσο μάλλον να θεωρήσει τον εαυτό του Εθνικοαναρχικό, είναι ο αμοιβαίος σεβασμός, η ελεύθερη συνύπαρξη και συνεργασία, η ανιδιοτελής προσφορά. Ίσως σε κάποιους να μοιάζει σα να βαδίζουμε "με τον σταυρό στο χέρι", όμως δεν είναι έτσι. 

Έχουμε να αντιμετωπίσουμε τόσο μια δογματική Αριστερά μαρξιστικού τύπου, και έναν ιδιότυπο αναρχοκομμουνιστικό χώρο που είναι έρμαια του Διεθνισμού και της Παγκοσμιοποίησης, όσο και μια συντηρητική και κλειστοφοβική Δεξιά, που με πρόταγμα το κατασκεύασμα του εθνοκράτους και εργαλεία τα εξουσιαστικά απομεινάρια κάθε εποχής, στέκονται απέναντί μας και σε συγκρουσιακό επίπεδο με εμάς. Είναι πολύ σημαντικό να αναφέρω ότι είναι η ίδια η θέαση της ζωής που μας κατατάσσει σε έναν χώρο εκτός των προαναφερθέντων. Για εμάς, πρέπει πραγματικά κάποιος, και σαν άνθρωπος ακόμα, να έχει αποβάλλει από πάνω του τη μικροαστική μιζέρια και να ανοίξει τον ορίζοντά του για να αντιληφθεί τη σημαντικότητα του να νιώθει πραγματικό σεβασμό για τους γύρω του σαν οντότητες, όπου κι αν ανήκουν. Έχουμε κουραστεί από φθαρμένα δόγματα και από ομάδες που στο παρελθόν φάνηκαν απελπιστικά ανίκανες να διαχειριστούν καταστάσεις που να κάνουν τη διαφορά στο σημερινό κόσμο. Θέλουμε να δημιουργήσουμε μια πραγματική κοινωνική εναλλακτική λύση απέναντι στην ατζέντα της παγκοσμιοποίησης, πέρα από την κηδεμονία των πολιτικών κινημάτων. Δυστυχώς στις μέρες μας, τόσο η σύγχρονη πολιτική και τα άθλια κατασκευάσματα που ακούν στο όνομα "κόμματα", όσο και η ίδια η αλλοτριωμένη συνείδηση του ανθρώπου, καλλιεργούν τον εγωισμό, το μίσος, τον φθόνο, τον ανταγωνισμό. Είναι σημαντικό για εμάς να ακούμε τους πάντες και αυτό που έχουν να πουν, να είμαστε δίκαιοι, ορθολογιστές, αμερόληπτοι, μη εγκάθετοι, μη μονολιθικοί. Αυτή είναι η πραγματικότητα που ξεπερνά την τόσο μολυσματική αρχή της προπαγάνδας.

Είμαι Λευκός, Έλληνας, Άγνωστικιστής, θα μπορούσα να έχω την ίδια κοσμοθέαση με έναν Κίτρινο, Κινέζο, Βουδιστή; Η απάντηση εν συντομία είναι "ναι''. Κι αυτό διότι αν εμείς οι δύο οραματιζόμαστε έναν κόσμο δομημένο πάνω στις ίδιες αρχές, πάνω στην ίδια την αμοιβαιότητα, τότε δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τη μεταξύ μας "συνεννόηση". Ο Εθνικοαναρχισμός υπάρχει για να υπερβαίνει τους περιορισμούς που η ανθρώπινη νεοϊδιοσυγκρασία επέβαλλε κατά τη σύγχρονη εποχή, διαμελίζοντας ουσιαστικά τη Γη σε κομμάτια σκλαβοπάζαρων (με την κυριολεκτική και τη μεταφορική σημασία της έννοιας). Πρόκειται με άλλα λόγια για έναν αντιολοκληρωτισμό, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον εξουσιαστικό μανδύα που περιβάλλει τις εθνοϊδεολογίες. Από την άλλη, παρά το γεγονός ότι σαφέστατα ο Εθνικοαναρχισμός τοποθετείται στον χώρο της Αναρχίας (ίσως ο όρος "National" είναι αδόκιμος και πιο δόκιμος ο όρος συνολικά "Φυλετική Αναρχία"), δεν μας εκφράζει ο σύγχρονος όρος "αντιφασισμός", που χρησιμοποιείται σκόπιμα από την Αριστερά και το μεγαλύτερο μέρος του αναρχικού χώρου ώστε να περιορίσει την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης. Θεωρούμε τους εαυτούς μας αντιφασίστες επειδή είμαστε ελεύθεροι σαν άνθρωποι, επειδή αντιτιθέμεθα στον κεντροποιημένο τρόπο ζωής που ευνοεί τον αστισμό, επειδή εκφράζουμε μια αντιηγεμονική στάση και μια αντιιεραρχικότητα στην ιεραρχία μεσιανικού και δικτατορικού τύπου. Επειδή ο άνθρωπος δε χρειάζεται εξουσία, ούτε η εξουσία τους ανθρώπους για να υπάρχει. Γιατί εξ' αρχής, δεν έπρεπε να υπήρχε σαν επιλογή.

Αυτή η τάση εκφράζει και ενισχύει με τον πιο ειλικρινή τρόπο τη δικαιοσύνη, την ελευθερία, την περιβαλλοντική ισορροπία, την αυτοοργάνωση και την αυτάρκεια, τη συναδελφικότητα, την αμοιβαιότητα, τον εθελοντισμό, την αυτοανάπτυξη, τον αντισπισισμό, τον σεβασμό για όλα τα γήινα είδη. Μπορούμε να ζούμε σε έναν τέλειο κόσμο, όπως πιθανότατα συνάγει κανείς ως συμπεράσμα των σκέψεών μου; Ίσως τώρα όχι. Όμως αξίζει να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε μικρές "φωλιές", μικρογραφίες του κόσμου που ονειρευόμαστε. Και ίσως κάποια στιγμή αυτές οι φωλιές να είναι τόσο δυνατές, που θα αναδείξουν μια νέα αρχή μέσα από τα συντρίμμια της ανθρώπινης αυτοκαταστροφής.

Και θα κλείσω αυτό το πρώτο μέρος πάλι με τα λόγια του Troy Southgate από το "Μανιφέστο": "Ορισμένοι επικριτές του Εθνικοαναρχισμού ισχυρίζονται ότι η ιδεολογία αυτή είναι ανόητη ή οξύμωρη. Δεν έχουμε παρά να τους απαντήσουμε ότι είναι αρκετά βολικό να βλέπουν την Εθνική Αναρχία σαν "Φασισμό" με άλλη ονομασία, όμως είμαστε προκλητικά αντίθετοι με τον κρατισμό, τον συγκεντρωτισμό και τη "γραφειοκρατία" του φασισμού σε όλα τα επίπεδα. Στην πραγματικότητα, το κύριο χαρακτηριστικό μας - με βάση τον πραγματικό εχθρό - είναι ο αναρχισμός και έπειτα η φυλετική σκοπιά. Το δεύτερο συμβαίνει σε επόμενο επίπεδο, όταν κανείς ανακαλύπτει τη φυλετική αυτονομιστική του θέση, χωρίς αυτό να τον εμποδίζει να σταθεί πλάι σε κάποιον άλλο στον αντικαπιταλιστικό, αντιδημοκρατικό, αντιφιλελεύθερο και προ-οικολογικό αγώνα."

(συνεχίζεται...)