Ξαφνικά εκεί που όλοι κοιμούνται, και κάποιοι κοιτούν πώς να εκμεταλλευτούν καταστάσεις και τους συνανθρώπους τους, έρχεται η δολοφονία ενός νέου ανθρώπου να τραντάξει την καθημερινότητα των αποχαυνωμένων και διανοητικά λοβοτομημένων νεοελλήνων. Ξαφνικά όλοι αυτοί απέκτησαν πολιτική συνείδηση και ευαισθησία εν μια νυκτί, κρίνοντας και καταδικάζοντας τους πάντες και τα πάντα. Αυτοί που τόσα χρόνια συντηρούσαν με την ψήφο τους ένα σάπιο κατεστημένο, ένα εμετικό και βδελυρό πολιτικό σύστημα, αυτοί που έβγαζαν όλες αυτές τις προδοτικές και εθνοκτόνες κυβερνήσεις, βγήκαν από τις τρύπες τους να πάρουν θέση. Αυτοί που σήμερα μιλούν για πολιτικές δολοφονίες είναι οι ίδιοι που έχουν το αίμα χιλιάδων νεκρών Ελλήνων συμπολιτών τους στα χέρια τους. Για κάποιον περίεργο λόγο ξεχνούν πως το έκαναν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τον οποίο κατηγορούν τον Ρουπακιά, τη Χρυσή αυγή και τους ψηφοφόρους της. Κάπου εκεί είναι που αγανακτώ με την υποκρισία τους.
Τη θέση της αγανάκτησης όμως παίρνει η απογοήτευση, η απογοήτευση για αυτούς τους συνανθρώπους μου και το συμπέρασμα πως είναι τόσο επικίνδυνα διανοητικά καθυστερημένοι, που όχι μόνο οδηγούν τους εαυτούς τους προς την πνευματική και υλική αυτοκαταστροφή, αλλά την υπερασπίζονται με τέτοιο μένος και φανατισμό χωρίς να ξέρουν το γιατί. Κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο, αναζητώντας πάντα την επιβεβαίωση της μάζας μιας και ποτέ δεν είναι σίγουροι, ούτε για τον ίδιο τους τον εαυτό… Στη θέση της απογοήτευσης, πλέον έρχεται η οργή και το μίσος, το μίσος για αυτό το σάπιο κατεστημένο, για αυτή τη σάπια κοινωνία στην οποία ζω, για το ψέμα, την ανηθικότητα και την απληστία που έχει κυριεύσει τους γύρω μου, με κάνει να θέλω να γίνω εφιάλτης στα όνειρά σας…
Τη θέση της αγανάκτησης όμως παίρνει η απογοήτευση, η απογοήτευση για αυτούς τους συνανθρώπους μου και το συμπέρασμα πως είναι τόσο επικίνδυνα διανοητικά καθυστερημένοι, που όχι μόνο οδηγούν τους εαυτούς τους προς την πνευματική και υλική αυτοκαταστροφή, αλλά την υπερασπίζονται με τέτοιο μένος και φανατισμό χωρίς να ξέρουν το γιατί. Κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο, αναζητώντας πάντα την επιβεβαίωση της μάζας μιας και ποτέ δεν είναι σίγουροι, ούτε για τον ίδιο τους τον εαυτό… Στη θέση της απογοήτευσης, πλέον έρχεται η οργή και το μίσος, το μίσος για αυτό το σάπιο κατεστημένο, για αυτή τη σάπια κοινωνία στην οποία ζω, για το ψέμα, την ανηθικότητα και την απληστία που έχει κυριεύσει τους γύρω μου, με κάνει να θέλω να γίνω εφιάλτης στα όνειρά σας…
Κ.Σ
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου