Η "αθέατη βία" μας αφορά όλους

Ένα ζήτημα ανεξαρτήτου χρώματος, θρησκευτικής πίστης, κοινωνικής ή οικονομικής κατάστασης. Ένα θέμα που δεν αναδεικνύεται όσο η σημαντικότητά του απαιτεί. Ζούμε σε μια πατριαρχική κοινωνία, ποιος αμφιβάλλει γι αυτό; Τα ταμπού υπάρχουν ακόμα και ο κοινωνικός ρατσισμός χτυπά την πόρτα των γυναικών με διαφορετικούς τρόπους. Ένας από αυτούς έχει να κάνει με την κακοποίησή τους.

Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, μία στις τρεις γυναίκες έχει πέσει θύμα κακοποίησης. Με τη λέξη "κακοποίηση" δεν αρκούμαστε μονάχα στο να περιγράψουμε τη σωματική, αλλά επιπλέον αναφερόμαστε και στην ψυχολογική διάστασή της. Ταπείνωση, εξευτελισμός, συναισθηματική εκμετάλλευση, χειροδικία, με μια λέξη: βία. Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τα φαινόμενα αυτά ως παγκόσμια επιδημία, με συνεχώς αυξανόμενες τάσεις. Η εκφυλισμένη δυτικού τύπου κοινωνία, όσο "πολιτισμένη" και αν φαίνεται, άλλη τόση απανθρωπιά κρύβει μέσα της. Και σε πολλές περιπτώσεις, η γυναίκα φαντάζει ως το εύκολο θύμα. Μάλιστα, τέτοια περιστατικά συχνά αποσιωπούνται από τα ίδια τα θύματα, λόγω του φόβου του στίγματος που τα συνοδεύει.

Το θέμα της κακοποίησης των γυναικών, το οποίο θίγεται μιας και η 25η του Νοέμβρη είναι η σχετική Παγκόσμια Ημέρα, πρέπει να μας αφορά όλους. Η ουσία του, έχει να κάνει με τα βαθύτερα αίτια που οδηγούν σε τέτοιες συμπεριφορές, που εντοπίζονται στην κοινωνική ανισότητα, τον εγωισμό, την αλαζονεία, την ψευδαίσθηση υπεροχής, τη φτώχεια, το χαμηλό βιοτικό και μορφωτικό επίπεδο σε συνδυασμό με την έλλειψη παιδείας, την αποξένωση, την αλλοτρίωση από την κυριαρχία και τη λογική της διαχείρισης ανθρώπου από άνθρωπο. Όσο πιο αποτελεσματικά τα αντιμετωπίσουμε και τα καταπολεμήσουμε, γυναίκες και άντρες μαζί, τόσο πιο ενεργά αισιόδοξοι θα είμαστε για ένα μέλλον δίχως γυναίκες - αντικείμενα, τραυματισμένες ψυχές και και κακοποιημένα σώματα.

Μαρίνα Κ.