Περί σωμάτων ασφαλείας (μέρος α')

Φίλες και φίλοι αναγνώστες, στο παρόν μικρό μου άρθρο πρόκειται να αναφερθώ σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με την αντίληψη που έχουν αρκετοί συμπατριώτες μας για τα σώματα ασφαλείας. Είναι γεγονός ότι μία σχετικά μεγάλη μερίδα, κυρίως "εθνικά σκεπτόμενων" ανθρώπων, τρέφει αισθήματα σεβασμού - που καταλήγουν σε δέος - για τα σώματα ασφαλείας. Όμως κατά πόσο θα έπρεπε κανείς να συμμερίζεται τον σεβασμό αυτό και αν όχι γιατί;

Σκοπός των ενστόλων και βάσει της νομοθεσίας των περισσότερων, αν όχι όλων, των χωρών δεν είναι η προστασία των πολιτών αλλά καθαρά η επιβολή της τάξης στα χωρικά πλαίσια των αρμοδιοτήτων τους (πόλη, επαρχία, πολιτεία, κράτος). Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι όποτε οι άνθρωποι διεκδικήσουν τα στοιχειώδη τους δικαιώματα, τα οποία τείνουν να αμφισβητούνται όλο και πιο έντονα, με τρόπο απειλητικό για το καθεστώς, τότε το τελευταίο θα παρατάξει εναντίον τους τους έμμισθους μπράβους του. Η πίστη τους προς την άρχουσα τάξη είναι πέραν αμφιβολίας, όπως έχει απoδειχθεί κατ' επανάληψη, καθότι από τις πρώτες μέρες εισαγωγής τους στις στρατιωτικές και αστυνομικές ακαδημίες υφίστανται συστηματική κατήχηση και πλύση εγκεφάλου ώστε να χάσουν κάθε είδους αξίες που τυχόν είχαν και να γίνουν άβουλα πιόνια του κράτους.

Το επιχείρημα πολλών θαυμαστών τους ότι απλώς κάνουν τη δουλειά τους και ότι αναγκαστικά λόγω έλλειψης χρημάτων το επέλεξαν, στερείται λογικής βάσης. Ίσα ίσα δεν αποτελεί δικαιολογία αλλά ακόμη μια κατηγορία προς το πρόσωπό τους και την ηθική τους. Κατά πόσον ειλικρινές μπορεί να είναι ένα άτομο το οποίο περιφρονεί κάθε έννοια αλληλεγγύης προς τα ασθενέστερα στρώματα και παρατάσσεται εναντίον τους, βλέπε αστυνομικούς να χτυπούν διαδηλωτές που διαμαρτύρονται για το ότι χάνουν τα εργασιακά τους δικαιώματα;

Πολλάκις έχουμε ακούσει δυστυχώς μέχρι και νέους να ελπίζουν κάποια στιγμή να κατέβουν άρματα μάχης στους δρόμους για την εγκαθίδρυση μιας δικτατορίας που θα μας απαλλάξει από την ομολογουμένως φαύλη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Όμως αμελούν το γεγονός ότι και η πλειοψηφία των ενστόλων προέρχεται από την ίδια αστική τάξη η οποία φημίζεται για τον πολιτικό καθωσπρεπισμό και την αντεπαναστατικότητά της. Ιστορικά, όποτε τα σώματα ασφαλείας "επαναστάτησαν", έχοντας ως αρωγούς τα συντηρητικά στρώματα και τους ακροδεξιούς, δεν το έκαναν με σκοπό να καταλύσουν το σύστημα αλλά απλώς για να λάβουν μεγαλύτερο μερίδιο στη νομή της εξουσίας και να υποκαταστήσουν το σύστημα με ένα δικό τους μοντέλο διαχείρισης των ανθρώπων.

Σαθρό επιχείρημα αποτελεί επίσης και η απειλή εξωτερικού εχθρού και η ανάγκη προστασίας μας. Εδώ πρέπει να υπενθυμίσουμε σε όλους αυτούς τους ημιμαθείς ότι το ελληνικό κράτος με τα σώματα ασφαλείας του είναι μέλος τόσο της καπιταλιστικής Ε.Ε όσο και του ιμπεριαλιστικού και σιωνιστοκινούμενου NATO. Επίθεση εξ' ανατολών δεν πρόκειται να υπάρξει βάσει των σημερινών τουλάχιστον δεδομένων διότι απλούστατα τα κράτη αυτά είναι σύμμαχοι.

Κλείνοντας, ωραίες είναι οι φαντασιώσεις για αλύτρωτες πατρίδες που θα απελευθερώσουμε με τα όπλα, αλλά όποτε μιλούμε για την πραγματικότητα θα έπρεπε να είμαστε προσγειωμένοι και να μιλούμε έχοντας ως βάση τη λογική και όχι ευσεβείς πόθους και φαντασιακές καταστάσεις που έχουμε δημιουργήσει στον περιορισμένης χωρητικότητας εγκέφαλό μας.

Δημήτρης Κ.