Ο ακριβής ορισμός της λέξης “Επανάσταση”, είναι συχνά αμφισβητήσιμος. Μπορεί να σημαίνει μια βίαιη ανατροπή της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων ή πιθανόν μια ξαφνική ρήξη με τις υπάρχουσες τάσεις. Το γεγονός, εν τω μεταξύ, ότι η λέξη “Revolution” (Επανάσταση) έχει ως ρίζα τη λέξη “revolve” (περιστρέφω), αποδεικνύει ότι επίσης σχετίζεται με ενός τύπου επιστροφή. Σκεφτείτε την περιστροφή μιας πυξίδας στην αρχική της θέση. Για εμάς υπάρχουν διάφοροι ορισμοί που περιβάλλουν την λέξη “Επανάσταση” και κάθε ένας από αυτούς, έχει έναν ιδιαίτερο ρόλο να παίξει στη δική του καταλληλότητα.
Οι περισσότερες Επαναστάσεις που έγιναν κατά τη διάρκεια της Ιστορίας, οδήγησαν σε μια σκληρή και συστηματική προδοσία των απλών ανδρών και γυναικών. Εκατομμύρια έχουν χάσει τις ζωές τους και πολλοί άλλοι, κυνικά, χρησιμοποιήθηκαν για την ανατροπή μιας ανέντιμης άρχουσας τάξης, για λογαριασμό μιας εξίσου διεφθαρμένης, άπληστης και ζηλιάρικης μπουρζουαζίας. Οι Εθνικοαναρχικοί είναι σθεναρά αντίθετοι στις τεχνητές αδικίες του επιβαλλόμενου ταξικού συστήματος και πιστεύουν, όχι στην αοριστολογική μαρξιστική “ισότητα” και “ισονομία”, αλλά σε μια φυσική αξιοκρατία που αντικατοπτρίζει επαρκώς την αληθινή φύση του ανθρώπου και του ρόλου του στην κοινωνία.
Υπήρξαν πολλά θετικά παραδείγματα επαναστατικών ενεργειών, μεταξύ αυτών οι Λουδίτες του 1812, οι Swing Riots και οι Tolpuddle Martyrs της δεκαετίας του 1830, το συνεταιριστικό κίνημα, που εγκαθιδρύθηκε από τους Πρωτοπόρους του Ροτσντέιλ, τα κοινοτικά πειράματα του Robert Owen, τόσο στη Σκωτία όσο και στην Αμερική, η Παρισινή Κομμούνα του 1871 και οι γεωργικοί συνεταιρισμοί που είχαν συσταθεί από Αναρχικούς κατα τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου στα μέσα του '30. Οι οπαδοί της Αριστεράς προσπαθούν να αξιώσουν αυτά τα επαναστατικά ρεύματα για τους εαυτούς τους, αλλά στην πραγματικότητα δεν κατέχουν κανένα μονοπώλιο, όταν πρόκειται να παλέψουν ενάντια στον καπιταλισμό και, όπως είδαμε, συχνά μας παρουσιάζουν έναν καπιταλισμό σε μια ελαφρώς τροποποιημένη μορφή. Τα παραδείγματα που αναφέρθηκαν προηγουμένως, είναι μέρος μιας μακράς παράδοσης πάλης και ο Εθνικοαναρχισμός είναι ο τελευταίος σε μια μακριά γραμμή επαναστατικών ρευμάτων που επιδιώκει να επιφέρει την πολιτική έκφραση, οικονομική ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη.
Αν και έχουμε συζητήσει τρόπους με τους οποίους οι Εθνικοαναρχικοί μπορούν να εμπλακούν σε επαναστατικές ενέργειες μέσα στην κοιλιά του κτήνους, ας πούμε, εδώ στην Δύση, υποστηρίζουμε εξίσου την στρατηγική της επανάστασης στην περιφέρεια. Πιστεύουμε ότι οι επαναστατικές ομάδες στον Τρίτο Κόσμο, δείχνουν τον δρόμο στην πάλη ενάντια στην καπιταλιστική απληστία και εκμετάλλευση. Εμείς ως εκ τούτου, προσφέρουμε την κριτική μας συμπαράσταση σε όλες τις ομάδες και τους οργανισμούς που μάχονται στην πρώτη γραμμή ενάντια στην αποκαλούμενη Νέα Τάξη Πραγμάτων και που αναζητούν να διατηρήσουν ή να επανακτήσουν την οικονομική τους ανεξαρτησία ή την φυλετική και πολιτισμική ταυτότητα. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η επανάσταση στη Δύση είναι ένα πολύ ριψοκίνδυνο εγχείρημα, τουλάχιστον στην περίπτωση που οι άνθρωποι προσπαθήσουν να πάρουν τα όπλα και να τα βάλουν με το Κατεστημένο, σε αυτό το στάδιο του παιχνιδιού. Η απευθείας ένοπλη αντίσταση στον Τρίτο Κόσμο, ωστόσο, βοηθάει στο να αποδυναμώσει τον παγκοσμιοποιητικό πυρήνα, επειδή είτε αποτρέπει ή καθυστερεί την εξαγωγή καλλιεργιών, ορυκτών και διάφορων πόρων προς τη Δύση. Προς το παρόν, η Δύση είναι ικανή να εξαγοράσει τους διεφθαρμένους ηγέτες των κυβερνήσεων του Τρίτου Κόσμου – πολλές εκ των οποίων έχουν βυθιστεί στο χρέος λόγω των πολέμων και των υπέρμετρων δανεισμών – ώστε οι Αφρικανικοί και Ασιάτικοι πόροι να στέλνονται στο εξωτερικό. Αυτό προφανώς έχει ως αποτέλεσμα την πείνα και τη μιζέρια για τους ντόπιους. Αλλά αν η Δύση το βρει εξαιρετικά δύσκολο να εξάγει αυτά που θέλει από τις χώρες της περιφέρειας, θα ξεκινήσει να μαραίνεται και να πεθαίνει κατά τον ίδιο τρόπο που και η παλιά Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία άρχισε να καταρρέει, ως αποτέλεσμα της υπερπροσήλωσης στην αέναη αναζήτηση για ξένο έδαφος, εργατικό δυναμικό και φυσικούς πόρους. Οτιδήποτε αποδυναμώνει τη Δύση, επομένως, πρέπει να είναι καλό για όσους από εμάς ζουν υπό την κατοχή του διεθνούς καπιταλισμού και που επιθυμούν μια πραγματική αλλαγή.
Το έργο που αναθέσαμε στους εαυτούς μας είναι μεγάλο. Η μάχη για τον πολιτισμό, την ταυτότητα και την οικονομική αυτοδιάθεση είναι ένας αγώνας που μας δίνει μια μεγάλη αίσθηση σκοπού και πεπρωμένου. Και όμως, σε όσους κληθούν σε αυτή τη μάχη στο άμεσο μέλλον, μπορούμε μόνο να τους προσφέρουμε έναν μακρύ και δύσκολο δρόμο που συχνά χαρακτηρίζεται από απογοήτευση και πόνο. Λόγω του ότι ο δρόμος της επανάστασης είναι τόσο δύσκολος, πολλοί που έρχονται μαζί μας τα παρατούν, μη μπορώντας να ακολουθήσουν τα ιδανικά τους. Τέτοιοι άνθρωποι αναπόφευκτα αναφέρουν ένα πλήθος λόγων για τους όποιους τα παράτησαν. Από οικογενειακούς μέχρι το φόβο ότι έχουν “εκτεθεί” ως Εθνικοαναρχικοί. Αλλά πίσω από τις δικαιολογίες βρίσκεται μόνο ένας λόγος: το γεγονός ότι δεν είναι προετοιμασμένοι να κάνουν ακόμα και τις πιο μικρές θυσίες για να μας βοηθήσουν να πάρουμε τη νίκη. Περιττό να πούμε ότι μπορούμε και χωρίς αυτούς. Στη θέση αυτών των ατόμων, αναζητούμε ένα νέο είδος ανθρώπου, κάποιου που είναι προετοιμασμένος να βάλει τις απόψεις του/της μπροστά από οτιδήποτε άλλο. Αυτή είναι η σηματοδότηση της πραγματικής επαναστατικότητας. Ένας ακτιβιστής στην ανιδιοτελή υπηρεσία της Φυλής. Και να είστε σίγουροι, το όραμά μας είχε πάντα μεγάλη ανάγκη από τέτοιους ανθρώπους.
Troy Southgate
απόδοση: Βαγγέλης Σ.
(συνεχίζεται)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου