Σύμφωνα με τον Guillaume Faye, «είναι απαραίτητο να συμβιβάσουμε τον Evola και τον Marinetti. Η νέα ιδέα του Αρχαιοφουτουρισμού αξιοποιεί την οργανική, ενωτική και ριζοσπαστική σκέψη των Friedrich Nietzsche και Martin Heidegger: να φανταστούμε την επιστήμη της τεχνολογίας και την αμνημόνευτη κοινότητα της παραδοσιακής κοινωνίας μαζί, ποτέ τη μία χωρίς την άλλη» (Αρχαιοφουτουρισμός, 2010).
Αυτή η θέση ίσως εντυπωσιάσει εκείνους οι οποίοι αρέσκονται στο να μελετούν νέα φιλοσοφικά αινίγματα, αλλά σε ένα πιο πρακτικό νόημα, η τεχνολογία πάντα θα παρουσιάζει μια σοβαρή απειλή για τις παραδοσιακές κοινωνίες. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά ότι πολιτισμοί με υψηλότερα τεχνολογικά πρότυπα δεν έχουν απολύτως ποτέ εμφανίσει παραδοσιακές όψεις, αλλά αυτό που ο συγγραφέας αποτυγχάνει να συνειδητοποιήσει είναι ότι, όσοι από εμάς που ζουμε στη Δύση, βρισκόμαστε πάνω σε έναν όλο και αυξανόμενο τυρρανικό «διάδρομο», ο οποίος καθώς εισβάλλει συνεχώς στις ζωές μας απαιτεί όλο και περισσότερο από το χρόνο μας και αναπόφευκτα απαιτεί και περισσότερη συμμετοχή. Ή, όπως ο Oswald Spengler προτιμούσε να το περιγράφει «περισσότερα χέρια» (O άνθρωπος και η τεχνική, 1931).
Λόγω της διαρκούς απειλής της καπιταλιστικής επέκτασης και της εκβιομηχάνισης νέων εδαφών, η ενδεχόμενη έλλειψη πόρων θα σήμαινε ότι ο πολιτισμός και η τεχνολογία θα αντιμετωπίσουν σοβαρή οπισθοδρόμηση και αυτό για μένα είναι κάτι που πρέπει να χαιρετιστεί. Οι παραδοσιακές αξίες εκφράζονται καλύτερα σε μικρές, αποκεντρωμένες κοινότητες και μέχρι να απαλλαγούμε από τη νεο-φαουστική νοοτροπία δεν μπορούμε να εξασφαλίσουμε ένα πιο ολιστικό και οικολογικά βιώσιμο μέλλον.
Μετάφραση: Pacceka
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου