Στην αυγή της νέας χρονιάς...

H αυγή του 2019 μας βρίσκει σε ένα κομβικό σημείο, που σηματοδοτείται από την καταστροφική διαχείριση της Γης, του Ζωικού βασιλείου και των Ανθρώπων. Υπεύθυνος για αυτό το αδιέξοδο είναι ο Άνθρωπος, ο οποίος αδιάκοπα εξακολουθεί να υποτάσει τη Φύση στο όνομα του κέρδους, συντηρώντας μια γενική ανισορροπία σε ολόκληρο τον Πλανήτη. Το περιβάλλον νοσεί όλο και περισσότερο, το φυσικό βασίλειο μετατρέπεται αδίστακτα σε προϊόν που εξυπηρετεί το Κεφάλαιο, εις βάρος  της υγείας μας, και τα ζώα βασανίζονται και δολοφονούνται σε εργαστήρια, σφαγεία και μονάδες παραγωγής προς όφελος πότε της τεχνολογίας, πότε της καταναλωτικής μανίας και της απόλαυσης των ανθρώπων.

Οι αλυσίδες της δυστυχίας σφίγγουν στο κορμί όλων, ενώ την ίδια στιγμή οι "μεγάλοι" αυτού του κόσμου προσπαθούν με παυσίπονα να παρατείνουν μια ψευδαίσθηση ευτυχίας και ευημερίας. Εκατομμύρια ανθρώπων πεθαίνουν ή αυτοκτονούν λόγω ανεπάρκειας εξασφάλισης αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης, ένω άλλοι εγκαταλείπουν τις πατρογονικές τους εστίες, αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο, αντιμετωπίζοντας την προκατάληψη και την εχθρικότητα των τερατογενέσεων που ακούν στο όνομα "σύγχρονα εθνοκράτη".  Οι κοινωνίες χάνουν τη συνοχή τους, οι άνθρωποι τις Αξίες τους, ο ένας πολύ εύκολα στρέφεται έναντι του άλλου, διότι έχουν χαθεί ακριβώς αυτός ο αλληλοσεβασμός, η ενσυνείδητη εγκράτεια, η αυτοεκτίμηση και η αλληλοβοήθεια. Αντ' αυτού κυριαρχούν το μίσος, η ιδιοτέλεια, ο φθόνος και η ικανοποίηση του "αυτοεγώ". Ο θρησκευτικός φανατισμός, η μονομορφοποίηση στο όνομα μιας "πολύχρωμης ποικιλομορφίας", η παρακμή των σύγχρονων μεγαλουπόλεων, αποτελούν θλιβερές πραγματικότητες χωρίς επιστροφή.

Στην Ελλάδα, οι πολιτικοί δημιουργούν συχνά συνθήκες δήθεν πόλωσης για να στρέψουν το λαό μακρυά από τα πραγματικά προβλήματα και έτσι παρατείνουν καταστροφικές πολιτικές και κρατούν σε καταστολή τους πολίτες. Το έργο παίζεται χρόνια και η μόνη διαφοροποίηση είναι οι εναλλαγές στο κοινοβουλευτικό κάδρο, διάφορων παικτών, για την ποικιλία στην πολιτική ρουτίνα. Η Αριστερά, ως Κυβέρνηση πλέον, φανερώνει μέρα με τη μέρα το αληθινό της πρόσωπο, όμηρη της ματαιοδοξίας και της αλαζονείας της. Οι Έλληνες έχουν χάσει κάθε Ελπίδα. Ή μήπως όχι;

Η πραγματικότητα του σήμερα, πόσο του αύριο, δεν αφήνει περιθώρια φτηνής αισιοδοξίας, μα μόνο ελπίδας που προέρχεται μέσα από συμβόλαιο Αγώνα. Ενός Αγώνα για πνευματική ανάταση, γιατί μονάχα αποκτώντας πνευματικά εφόδια θα είναι σε θέση κανείς να αισθανθεί το άδικο και το παράλογο της σημερινής εποχής, έχοντας παράλληλα ανοικτά τα αυτιά και τα μάτια του για την επόμενη μέρα. Στην οικοδόμηση ενός κόσμου αναγέννησης, απελευθέρωσης και επαναδημιουργίας, μακρυά από εκμεταλλευτικές και εξουσιαστικές λογικές.