Navigation

Παρασκευή 19 Μαΐου 2023

Αρθρογραφία ενάντια στην εκλογική διαδικασία

Η ουσία είναι ότι μπορεί τα κόμματα να αλλάζουν, όμως το θεσμικό πλαίσιο παραμένει ακριβώς το ίδιο. Οι αριθμοί, τα ποσοστά, η εναλλαγή πολιτικών κομμάτων και προσώπων δε λένε τίποτε απολύτως, αφού όλα συνεχίζουν να κινούνται εντός του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος και στερούν την αυτοοργάνωση του λαού και τη δυνατότητά του να αναλάβει εκείνος την τύχη του. Όσο οι δομές παραμένουν ίδιες, δεν υπάρχει καμιά απολύτως πιθανότητα για αλλαγή, παρά μόνο για μικρές ίσως "αποκλίσεις", που απλά συντηρούν την κατάσταση και εγκλωβίζουν υγιή κόσμο σε αυτήν. Τα κύρια θύματα λοιπόν όλου αυτού του παραλογισμού είναι οι ψηφοφόροι, καθώς στην πλειοψηφία τους τα κόμματα υπάρχουν με σκοπό να στηρίζουν το εκάστοτε σύστημα, όμως οι ψηφοφόροι έχουν πάντοτε την πολιτικά ορθή ψευδαίσθηση ότι επηρεάζουν τα πράγματα και ότι με την επιλογή ενός κόμματος μπορούν να το ανατρέψουν.


Η αντιμετώπιση της διαδικασίας στη βάση της εκλογικής απεργίας έγκειται στην ουσία της πρώτης ως δομικού στοιχείου του κράτους και της δημοκρατίας. Δεν προτάσσουμε την αποχή από τις εκλογές ως μια καιροσκοπική άρνηση (τέτοιες κατά καιρούς είδαμε πολλές), αλλά ως σαφή θέση, ως μια από τις απελευθερωτικές διεργασίες από τη μέγγενη του κρατισμού και της πολιτικής, από την αιχμαλωσία των ανθρώπων από τους επίδοξους διαχειριστές του. Σας καλούμε να μην ενδώσετε σε αυτό τον προφανή υποβιβασμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στο επίπεδο ενός αριθμού, ενός ψηφοφόρου, και να αγνοήσετε με όλη τη συνειδητή σας δύναμη τις επερχόμενες εκλογές. Η αποχή όλων μας, είναι μια πράξη ειλικρινής, μια στάση αγέρωχη που μας φέρνει ένα ακόμα βήμα πιο κοντά σε έναν νέο κόσμο δημιουργίας και ελευθερίας, που θα ανατείλλει από τα συντρίμμια του σύγχρονου αυτού εκτρώματος.


Το σημαντικό λοιπόν δεν είναι η ψήφος. Κάθε άλλο. Να κρατήσουμε το κεφάλι ψηλά, τον σεβασμό στη ράτσα μας, να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να χτυπήσουμε όταν μας δοθεί η ευκαιρία. Να δώσουμε κοινωνικούς αγώνες εκεί που πλειστηριάζονται σπίτια, που κόβονται βασικά αγαθά όπως το ρεύμα και το νερό, εκεί που στενάζουν οι δικοί μας άνθρωποι. Αυτό έιναι σημαντικό. Να δώσουμε τον καλό αγώνα, τότε που πραγματικά θα είμαστε χρήσιμοι και όχι για  ένα πρωινό πίσω από ένα "αιματοβαμμένο" παραβάν.


Ας σημειώσουμε στο σημείο αυτό ότι με την προτροπή μας για αποχή δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι μια μέρα θα αφυπνιστούν οι μάζες και δεν θα πάνε να ψηφίσουν, θα καταρρεύσει το πολιτικό σύστημα και τότε όλα θα είναι καλά και όμορφα. Αναγνωρίζουμε ότι μια κοινωνία για να αλλάξει χρειάζονται σκληρές διαδικασίες και πρώτα απ’ όλα διαμόρφωση ανθρώπων. Παρ’ όλα αυτά δεν είμαστε για κανένα λόγο διατεθειμένοι να συμβιβαστούμε και να μπούμε στη λογική του ψηφοφόρου. Ούτε επειδή για πολλούς ίσως είναι πιο συνετό, ούτε διότι φαινομενικά δεν έχουμε άλλη επιλογή. H αποχή όχι μόνο από την εκλογική διαδικασία, αλλά γενικώς από αυτό που σήμερα καλείται πολιτική, αν αυτό γίνεται με συνείδηση είναι δείγμα πνευματικής ανωτερότητας και ποιοτικών χαρακτηριστικών, τα οποία απουσιάζουν εμφανώς από τόσο από το μέσο ψηφοφόρο, όσο και από το μέσο «αγανακτισμένο», τον οποίο όλοι έχουμε ακούσει να διαμαρτύρεται για τους "προδότες πολιτικούς" και ο οποίος ως εκ τούτου αδυνατεί να κατανοήσει μια προτροπή σαν κι αυτήν του Ιουλίου Έβολα: "πρέπει να πράττουμε έτσι, ώστε εκείνο επάνω στο οποίο δεν μπορούμε να επιδράσουμε να μην μπορεί και αυτό να επιδράσει επάνω σε εμάς."


Η συμμετοχή στις εκλογές αναπαράγει την καθεστηκυία τάξη. Ακόμα και η ψήφος σε ένα "μικρό" κόμμα δηλώνει την αποδοχή του τέλματος της αστικής δημοκρατίας. Τι πρέπει να γίνει: 1. Αντίσταση στο δημοκρατικό πολίτευμα, τις πολιτικές διαδικασίες του, τις κρατικές δυνάμεις καταστολής και στον εκτραχηλισμό των ανθρώπων. 2. Αυτοοργάνωση σε αυτοδιαχειριζόμενες κοινότητες, με γνώμονα το κοινό καλό της συλλογικότητας. 3. Αλληλεγγύη στους απόκληρους του κοινωνικού κατεστημένου. Μόνο έτσι θα κατορθώσουμε να οικοδομήσουμε μία νέα κοινωνία, όπου θα μεταρσιωθεί το ευ ζην σε αυταξία, ενώ ο homo consumens θα καεί στην νεκρική πυρά του τεθνηκότος καθεστώτος.


Στον επόμενο λοιπόν που (καλοπροαίρετα ή μη) σας κουνήσει το δάχτυλο για να σας στείλει στην κάλπη, απαντήστε του κατάλληλα χωρίς να αισθάνεστε καμία ενοχή για την πράξη (ή "απραξία") σας, και αποδείξτε του τη δική του ενοχή, για τη συμβολή του στην ξεκάθαρη στήριξη των θεσμών του κράτους, εφ' όσον εκείνος διαθέτει έστω ένα μικρό ψήγμα επαναστικότητας μέσα του. Πείτε του ότι η προσπάθειά του για να σας σύρει στον εξευτελισμό προσκρούει σε τοίχο, διότι δεν είστε ένας νέος ή μια νέα που δεν έχει ενδιαφέρον, αλλά που καθημερινά αγωνίζεται με όση δύναμη διαθέτει για να πέσει το κράτος που εκείνος στηρίζει. Και ότι θα πρέπει να σκεφτεί καλά πώς προσδιορίζει την ουσία στη δική του συμμετοχή σε όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου.

1 σχόλιο:

  1. Αν και εθνικιστής στηρίζω την εκλογική απεργία είναι μονή λύση απέναντι στο κράτος είτε δεξιό είτε κεντρώο είτε αριστερό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή