Όχι ιδιαίτερα δύσκολος ο απολογισμός τούτης της εκλογικής διαδικασίας, η οποία ανακοινώθηκε και πραγματοποιήθηκε με τη "fast track" μέθοδο. Ιδιαίτερα ενθαρρυντικό το γεγονός ότι ενισχύθηκε σημαντικά η αποχή, αγγίζοντας σχεδόν το 45%, ένα ποσοστό που από μόνο του πάντως δε σημαίνει τίποτα, αν η - δεδομένη - απαξίωση της διαδικασίας από μεγάλο πλέον μέρος του ελληνικού πληθυσμού δεν οδηγήσει σταδιακά στην αναζήτηση απελευθερωτικών διεργασιών από τα δεσμά της πολιτικής και του σύγχρονου νεοελληνικού κρατικού εκτρώματος. Πρέπει να εξηγηθεί ότι οι λόγοι της αποχής ποικίλουν κατά περίπτωση, γι αυτό και μονάχα η συνειδητή αποχή με την ερμηνεία της εκλογικής απεργίας είναι που αποτελεί τη βάση και το πρώτο βήμα για κάτι ουσιαστικό και ελπιδοφόρο. Γιατί πολύ απλά μόνο όσοι αρνούνται να προσέλθουν στην κάλπη από περιφρόνηση προς το πολιτικό σύστημα, έχουν το "μικρόβιο" της αμφισβήτησης μέσα τους. Αυτό που έχουν πλέον να κάνουν είναι να το μεταδώσουν και στον υπόλοιπο κόσμο και σίγουρα να μην κλειστούν στον εαυτό τους, καταπνίγοντας την εξεργερσιακή τους διάθεση, επειδή "όλα είναι μάταια". Ευχής έργον είναι ο κόσμος, από κουρασμένος, να δείξει πραγματικά αποφασισμένος για δομικές αλλαγές που θα είναι ικανές να ταράξουν συθέμελα το πολιτικό σύστημα.
Στα των κομμάτων τώρα. Η συντριπτική πλειοψηφία των κοινοβουλευτικών κομμάτων έχασε μέρος της επιρροής της στους πολίτες, γεγονός το οποίο ερμηνεύεται από την αποχή αλλά και τη γενικότερη ανικανότητά τους να πείσουν, με κούφια λόγια και ανύπαρκτα έργα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρ' ότι συνεχίζει από κυβερνητικό πόστο μαζί με τους ΑΝΕΛ, είναι δεδομένο ότι αποτέλεσε την επιλογή του "το μη χείρον βέλτιστον". Έχασε περισσότερες από 300.000 ψήφους σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές, με το ποσοστό του να παραμένει ούτε λίγο ούτε πολύ σταθερό, όμως ας μην ξεχνάμε ότι το ποσοστό ενός κόμματος ανάγεται στο σύνολο όσων ψήφισαν και όχι στην πραγματική του επιρροή, που είναι το σύνολο των εγγεγραμμένων, δηλαδή το σύνολο των Ελλήνων. Γιατί έτσι, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο ΣΥΡΙΖΑ "απογυμνώνεται" με το 19,5% που του αναλογεί... Όπως καταλαβαίνει κανείς, μιλάμε για μια κυβέρνηση που αθροιστικά μόλις και μετά βίας ξεπερνά το 20%, οπότε η δημοκρατία έχει κάνει πάλι το καθήκον της και όλοι μπορούν να νιώσουν πολύ καλύτερα που απολαμβάνουν των "προνομίων" της.
Η Νέα Δημοκρατία, με την καφενειακού επιπέδου επιχειρηματολογία του επικεφαλής της, μέσα στη γενικότερη ανυπαρξία της, δεν μπορούσε να περιμένει κάτι καλύτερο από πτώση, η οποία μελλοντικά μεταφράζεται σε σοβαρό πρόβλημα πολιτικής επιβιώσης, γεγονός θετικό, καθώς η γαλάζια παράταξη ευθύνεται κατά ένα μεγάλο ποσοστό για την κατάσταση που βιώνουμε σήμερα. Μέσα στο κόμμα αυτό επιβιώνουν σήμερα δεινόσαυροι τους οποίους πληρώνει ακριβά ο ελληνικός λαός, άνθρωποι χωρίς ίχνος σεβασμού για τίποτα, παρά μόνο για τη ματαιοδοξία τους και τα συμφέροντα τα οποία εξυπηρετούν. Πολιτικοί οι οποίοι δεν δύνανται να κυκλοφορήσουν δημόσια έξω, γεγονός το οποίο αποδεικνύει το προδιαγεγραμμένο πολιτικό τους μέλλον.
Συνεχίζοντας τη λίστα μας, πέφτουμε πάνω στην "τρίτη πολιτική δύναμη του τόπου", η οποία είναι επίσης μεγάλη χαμένη από την εκλογική διαδικασία, καθώς οι προσδοκίες της ήταν ένα διψήφιο ποσοστό, το οποίο ποτέ δεν ήρθε, αντιθέτως κινήθηκε σε πτωτικά επίπεδα κατά κοντά 9.000 ψήφους, και με τη βασική της επιχειρηματολογία να έχει συντριβεί. Μην ξεχνάμε ότι η προεκλογική ατζέντα της κομπανίας της Χρυσής Αυγής είχε στηριχτεί στη βεβαιότητα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ (κοινώς, μας τα ...έσπασαν), κάτι που τελικά εξέθεσε τους "φωστήρες" της. Ανήμπορη να καρπωθεί την αφερεγγυότητα του ΣΥΡΙΖΑ με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου, όσο και τη δεδομένη ανυπαρξία της αντιπολίτευσης, η Χρυσή Αυγή έκανε μια τρύπα στο νερό, και παρά τις μεγάλες προσδοκίες της, καταλήγει στο ...3,9%.
Στην ίδια κατηγορία των "μικρών" της βαθμολογίας, συνεχίζουμε με τη συμπόρευση ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, η οποία κινήθηκε σε αναμενόμενα χαμηλά επίπεδα, και εν συνεχία πηγαίνουμε στο απόλυτα ελεγχόμενο και σταθερό ποσοστό του ακίνδυνου ΚΚΕ, στο πτωτικό ποσοστό του υπερφουσκωμένου από τους ελεεινούς δημσκόπους κόμματος ΠΟΤΑΜΙ, και στου τελευταία στιγμή διασωθέντος κόμματος των ΑΝΕΛ, που παρέμεινε η "πατερίτσα" του ΣΥΡΙΖΑ. Η Ένωση Κεντρώων αποτέλεσε μια είσοδο στη βουλή που στηρίχτηκε στην πλάκα και το καλαμπούρι των ψηφοφόρων, ενώ απ' έξω έμεινε η Λαϊκή Ενότητα, η οποία αν θυμάστε είχε λάβει την τρίτη διερευνητική εντολή σχηματισμού κυβέρνησης πριν λίγες μέρες. Η δημοκρατία στο απώγειό της για άλλη μία φορά. Κόμματα της μίας ημέρας, με μηδενική επιρροή, χωρίς καμία δικαιοδοσία, που λαμβάνουν αστεία ποσοστά, είχαν τη δυνατότητα να σχηματίσουν (ήταν ανέφικτο αλλά δεν έχει καμία σημασία) κυβέρνηση.
Καταλήγοντας, η όλη αναφορά στα κόμματα, στις επιδιώξεις τους, στα προγράμματά τους και στην τελική τους κατάταξη, δεν είναι καθόλου ευχάριστη υπόθεση, όμως κάτι τέτοιο γίνεται για να βγει ακόμα πιο δυνατά προς τα έξω το πόσο ψεύτικο είναι όλο το πράγμα που έχει στηθεί γύρω και μέσα στο οικοδόμημα της δημοκρατίας. Καμία αυταπάτη δεν πρέπει να τρέφουμε σχετικά με τις προθέσεις κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για το μέλλον. Η Βουλή είναι ένας χώρος παρανομιών, που τις προστατεύουν νόμοι που οι βουλευτές έχουν φροντίσει να ψηφίσουν χρόνια τώρα για να είναι για όλα καλυμμένοι. Η οδός είναι η αμφισβήτηση, η οδός είναι η δημιουργία. Η τελευταία ειδικά είναι που τους μπλοκάρει και τους κάνει να νιώθουν άβολα, διότι αισθάνονται ότι το τέλος τους είναι κοντά.
Κώστας Κ.
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου