Φιλία για λίγους

Ο Φίλος, άραγε στα δύσκολα φαίνεται; Αυτή είναι η σύγχρονη πεποίθηση που επικρατεί στις μέρες μας. Κατ' αυτό τον τρόπο έχει εδραιωθεί στις συνειδήσεις μας πλέον η έννοια της φιλίας. Πόσες φορές έχει τύχει να αναρωτηθείτε, πόσοι και ποιοι φίλοι σας ήταν παρόντες όταν πραγματικά χρειάστηκε και στάθηκαν στο ύψος της Φιλίας πέρα από θετικές στιγμές, στιγμές προσωπικής ''νίκης'' και χαράς; Συνηθίζουμε να μετρούμε τους φίλους μας με τον πήχυ στην εμφανώς πιο δύσκολη στιγμή που περάσαμε. 

Οι άνθρωποι επινοούν και δημιουργούν χίλια δυο κατασκευάσματα - φτιάχνουν πλοία, κατασκευάζουν πόλεις, κάνουν πολέμους, καθιερώνουν αθλητικούς και πολιτιστικούς αγώνες. Και όλα αυτά πάντοτε με κάποια πρόθεση, ποτέ ανιδιοτελώς, μα για κάποιο σκοπό. Τίποτε, για την πλειοψηφία γύρω μας, στη ζωή μας, δεν είναι άσκοπο. Το κάθε τι παραπέμπει σε κάτι άλλο, το κάθε τι γίνεται για κάποιο απώτερο σκοπό. Δε συμβαίνει όμως το ίδιο και με τις φιλίες... Μια φιλία έχει διαφορετική ''βάση''. Μια φιλία δεν είναι μόνο μια κοινωνική σχέση. Χαρακτηρίζεται από συναίσθημα, το οποίο βασίζεται στη σταθερότητα και στην εμπιστοσύνη. Στοιχεία απαραίτητα στη ζωή του ανθρώπου και αυτό γιατί στη ζωή, πέρα από τον εαυτό μας, έχουμε ανάγκη απο συνοδοιπόρους και συνακροατές για να ανταλλάζουμε τις απόψεις μας, να μοιραζόμαστε συναισθήματα αλλα και να διαμορφώνουμε τον χαρακτήρα μας, δίπλα σε ανθρώπους που τους χρειαζόμαστε και μας χρειάζονται.

Αναμφίβολα ο φίλος στην ανάγκη και στις δυσκολίες φαίνεται. Όμως όχι μόνο τότε. Όταν κάτι άσχημο συμβεί, πολύ πιθανόν να δεις κάποιους να στέκονται στο πλάι σου. Θα σου συμπαρασταθούν είτε σε κάποια ανάγκη, είτε σε κάποια απώλεια. Αρκετοί θα λυπηθούν και θα στεναχωρηθούν. Θα μετρήσεις και τους λίγους, εκείνους που θα συνεχίσουν να σου στέκονται και η αλληλοεκτίμηση αυτή θα είναι βάση για την οικοδόμηση μακράς και διαρκούς εμπιστοσύνης. Ας περάσουμε όμως σε κάτι άλλο, στις στιγμές που κάποιος διακρίνεται για κάτι μεγάλο ή πετυχαίνει στη ζωή του κάτι ιδιαίτερα σημαντικό, ειδικά όταν γνωρίζει πόσο έχει παλέψει για να το κατακτήσει. Στις μέρες μας, με τα τόσα προβλήματα και τη δεδομένη συμπόνοια για τα ζητήματα που κάποιος αντιμετωπίζει, κάποιες φορές το να πεις ένα "λυπάμαι που σου συνέβη αυτό", ακόμα και αν πραγματικά το εννοείς, είναι πιο εύκολο από το "μπράβο, χαίρομαι πολύ για σένα" και να το εννοείς. Και αυτό, γιατι απλά πολλοί δεν έχουν την απαιτούμενη δύναμη για να δουν τον πλησίον τους χαρούμενο, η ανασφάλεια και η ζήλια τότε εκδηλώνονται, ακριβώς διότι όλα στις μέρες μας τείνουν να γίνονται μετρήσιμα και συγκρίσιμα. Υπάρχουν λοιπόν χαρακτηριστικά του ανθρώπου που τότε εκδηλώνονται.

Και εδώ είναι ένα σημείο, πέρα από αυτό των δυσκολιών που αντιμετωπίζει κανείς, στο οποίο θα ήθελα να σταθώ. Εδώ είναι που διακρίνεται επίσης η αληθινή και άφθαρτη φιλία. Στη δύναμη και στην προσπάθεια που θα δείξουμε με σκοπό να υπερνικήσουμε τον εκ φύσεως εγωισμό μας. Πέρα από ηλικίες, χρώμα, καταγωγή ή φύλο ανθρώπων, η αληθινή φιλία βρίσκεται μέσα μας, καλλιεργείται και υπάρχει για να δομήσει ανιδιοτελείς δεσμούς και συνείδηση. Πού όμως; Ζούμε σε έναν κόσμο όπου κυριαρχούν η εκμετάλλευση και ο φθόνος. Οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων χαρακτηρίζονται από ιδιοτέλεια και το προσωπικό συμφέρον και ο εγωισμός του καθενός αποτελούν σημεία αναφοράς. Μπορεί κάποιος όμως, να αναφέρεται στη φιλία, όταν μπορεί ακόμα και να μην την έχει νιώσει; Το μόνο σίγουρο είναι οτι εάν κάποιος νιώθει την ανάγκη να διαφοροποιήσει την κόσμο του ''σήμερα'', όπως τόσοι πολλοί ευαγγελίζονται, καλό θα ήταν να αρχίσει με κάτι το οποίο έχει καταντήσει στοιχείο της σύγχρονης κοινωνίας που χαρακτηρίζεται από μια "τυπικότητα" και φθείρεται με την πάροδο του χρόνου. Την ανιδιοτελή και αληθινή φιλία, γιατί ''αληθινός φίλος είναι αυτός που παραβλέπει τις αποτυχίες σου και αντέχει τις επιτυχίες σου'' (Doug Larson).

Μιχάλης Κ.