Κάτω απ' τη μάσκα που φοράς

Σε μάθαμε τι αξίζεις, Ανθρωπάκο: ξέρουμε τι υπάρχει κάτω απ' τη μάσκα της δυστυχίας και της αθλιότητας που φοράς. Θέλουμε να χτίσεις το μέλλον με την εργασία και τα επιτεύγματά σου. Δε θέλουμε να αντικαθιστάς έναν τύραννο με κάποιον άλλο χειρότερο. Αρχίζουμε να απαιτούμε από σένα, όλο και πιο επίμονα, να υπακούσεις στους νόμους της ζωής, όπως ακριβώς απαιτείς κι εσύ απ΄τους άλλους. Να βελτιωθείς στα σημεία που επικρίνεις τους άλλους. Καταλαβαίνουμε όλο και πιο καλά την προδιάθεσή σου για κουτσομπολιό, τη λαιμαργία σου, την τάση σου να ελευθερώνεσαι απ' την ευθύνη, με λίγα λόγια την αρρώστια σου που βρωμίζει τον όμορφο τούτο κόσμο. Ξέρω ότι δε σ' αρέσει που τα ακούς αυτά, ότι προτιμάς να φωνάζεις "Ζήτω", φορέα εσύ του μέλλοντος του προλεταριάτου ή του Γ' Ράιχ.

Πιστεύω όμως ότι αυτή τη φορά δε θα 'χεις την επιτυχία που είχες στο παρελθόν να λερώνεις τον κόσμο. Βρήκαμε το κλειδί στο μυστικό, που κρατούσες για χιλιάδες χρόνια. Είσαι κτηνώδης κάτω απ' τη μάσκα της κοινωνικότητας και της φιλίας, Ανθρωπάκο. Ούτε μισή μέρα δεν μπορείς να περάσεις μαζί μου χωρίς να προδοθείς. Δε με πιστεύεις; Επίτρεψέ μου να σου φρεσκάρω τη μνήμη: Θυμάσαι το ηλιόλουστο απόγευμα που, αυτή τη φορά σαν δασοφύλακας, ήρθες σπίτι μου, γυρεύοντας δουλειά; Είδες το σκυλάκι μου να σε μυρίζεται με αγάπη και να πηδάει πάνω σου χαρούμενα. Το είδες ότι είναι από καλή κυνηγετική ράτσα και είπες: "Γιατί δεν το δένεις με μια αλυσίδα ώστε να γίνει επιθετικό; Τούτο δω το σκυλάκι γίνεται φίλος μ' όλους". Απάντησα: "Δεν θέλω να γίνει επιθετικό. Δε μ' αρέσουν τα επιθετικά σκυλιά". Αγαπητέ μου μικρέ ξυλοκόπε, έχω πολύ περισσότερους εχθρούς από σένα στον κόσμο, αλλά παρ' όλα αυτά, προτιμώ να έχω ένα άκακο σκυλί που γίνεται φίλος μ' όλους.

Βίλχελμ Ράιχ, απόσπασμα από το "Άκου, ανθρωπάκο"