Οι αθέατοι

Σύμφωνα με το κράτος και τους ειδικούς βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια πανδημία που ξεκληρίζει κυρίως τους ευάλωτους. Αυτό έχει παραπάνω από μια δόση αλήθειας. Όμως, ποιοι είναι οι ευάλωτοι; Έχει γίνει λόγος για ηλικιωμένους και ανθρώπους με σοβαρά νοσήματα. Πίσω από αυτή την πρόταση κρύβεται και ένας ολόκληρος κόσμος, άνθρωποι με μια διαδρομή και ιστορία. Είναι κι' αυτοί που ζουν στο περιθώριο. Άστεγοι, πρεζάκια, πόρνες, ψυχικά πάσχοντες, φυλακισμένοι, μετανάστες και κάθε κοινωνικά περιθωριοποιημένη ομάδα. 

Αυτοί είναι οι αθέατοι. Θα ακούσεις να λένε γι’ αυτούς χρησιμοποιώντας πλήθος επιθέτων. Οι μιαροί, οι εξοβελισμένοι, ο υπόκοσμος και ανάλογα την κοινωνική ομάδα που ανήκουν τα ανάλογα προσωνύμια. Είναι αυτοί, για τους οποίους η εξουσία δεν θα σπαταλήσει μελάνι για να γράψει, λέξεις να μιλήσει και φυσικά δεν θα διαθέσει κανέναν πόρο κρατικό, παρά μόνο όταν θα θελήσει να τους χρησιμοποιήσει, είτε για να τρομοκρατήσει είτε για να διαφημίσει τα φιλάνθρωπα αισθήματα της.

Τι έγινε κι αν χαθούν; Ποιός νοιάζεται; Εξ άλλου το περιθώριο, στο οποίο ζουν αυτές οι κοινωνικές ομάδες, είναι συνεχώς επανατροφοδοτούμενο. Οι φυλακές θα γεμίζουν όσοι κι αν πεθάνουν, τα ψυχιατρεία πάντα θα κρύβουν πίσω από τους λευκούς τοίχους και τις κοινωνικές ενοχές, η νάρκωση της ουσιοεξάρτησης θα δημιουργήσει νέες στρατιές, οι άστεγοι θα πληθαίνουν, οι πόρνες θ’ αντικατασταθούν με άλλα κορίτσια απ’ τις εξαθλιωμένες χώρες για να γλεντάνε τα καμάρια της κοινωνίας κι οι ευυπόληπτοι πολίτες, κι οι «ξένοι» θα συνεχίσουν να έρχονται, εξ άλλου όλοι ίδιοι είναι.

Σε ποιόν θα λείψουν άλλωστε; Όπως είπαμε δεν θα υπάρξει κενό στις τάξεις τους. Η κρεατομηχανή δουλεύει αδιάκοπα και οι εξουσίες παράγουν συνεχώς τις αιτίες που διαμορφώνουν τέτοιους ανθρώπους. Η δουλειά θα γίνει.

Aν περιμένετε να φωνάξουμε, σαν τους φιλάνθρωπους λόγω πολιτικών πεποιθήσεων ανθρωπιστές, και να αιτηθούμε καλύτερες συνθήκες, ή ο,τιδήποτε ελέω κορωναϊού είστε γελασμένοι. Δεν ερχόμαστε να διαχειριστούμε την κατάσταση τους για ένα τέταρτο δημοσιότητας. Τους σεβόμαστε, βλέπεις. Θα αναδεικνύουμε, όμως, τις συνθήκες στις οποίες υποβάλλονται να ζουν, καθώς η κουρτίνα της εξουσίας τούς κρύβει επιμελώς από την κοινή θέα.

Άκουσε κανείς ή είδε ένα μονόστηλο για τους ουσιοεξαρτημένους; Αυτοί οι άνθρωποι ανήκουν στις λεγόμενες ευάλωτες ομάδες, έχοντας σοβαρές ασθένειες, η πλειοψηφία αυτών. Μήπως είδε και άκουσε κανείς για τους ψυχικά πάσχοντες στα ψυχιατρεία ή τις υπόλοιπες δομές που ζουν, κάποια είδηση; Για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, που στοιβάζονται χιλιάδες άνθρωποι; Για το σκλαβοπάζαρο του εξαναγκαστικού συνουσιασμού; Για τους άστεγους; Το μόνο που έπαιξε λίγο και χωρίς πολλά πολλά είναι για τους φυλακισμένους. Ακόμα κι εκεί, όμως, ακούσατε, κάποιον έγκλειστο να μιλήσει; Όχι φυσικά.

Ποιά είναι τα μέτρα, που έχει λάβει το κράτος για αυτούς τους ανθρώπους; Ή μήπως δεν γνώριζαν οι κρατικοί αξιωματούχοι ότι οι φυλακές τους είναι ασφυκτικά γεμάτες; Πώς σχεδίασαν τον περιορισμό της λεγόμενης διασποράς σ’ ένα χώρο ασφυκτικά γεμάτο; Απλά σχεδίασαν και εκτέλεσαν επί πλέον τιμωρητικά μέτρα εναντίον των κρατούμενων κόβοντας τους τα επισκεπτήρια επιδεινώνοντας στο έπακρο τις συνθήκες κράτησης. Για τις άλλες αποκλεισμένες κοινωνικά ομάδες σιγή. Τίποτα. Αθέατοι!

Εμείς, ως αναρχικοί θα συνεχίσουμε να είμαστε δίπλα σε κάθε απόκληρο και ξεριζωμένο που κοσμεί το κατασκευασμένο από εσάς περιθώριο. Δεν συνδιαλεγόμαστε και δεν έχουμε αιτήματα. Έχουμε σκοπό την απελευθέρωση απ’ τον ζυγό της εξουσίας. Γιατί η ελευθερία δεν συνδιαλέγεται και δεν αιτείται, αλλοιώς χάνει αυτή την άγρια ομορφιά.

Η ελευθερία επαναοικειοποιείται μέσα από τους αγώνες που γίνονται γι’ αυτήν.

Νίλοβ

πηγή: Anarchypress