Ενάντια στον σύγχρονο τρόπο ζωής

Ο σύγχρονος άνθρωπος αναμφίβολα τρέφει αγάπη για το υλικό και το ευκαιριακό, το φτηνό και ανέξοδο συναίσθημα, το σάπιο με το φανταχτερό περιτύλιγμα, πολύ μακριά πια και σε σύγκρουση με τις ρίζες του. Εξυμνώντας πολλές φορές αρρωστημένες και παράταιρες πρακτικές, απομακρύνεται και στρέφεται ενάντια στη φύση, ενάντια στην ίδια τη φύση του. Ο γρήγορος ρυθμός ζωής συχνά οδηγεί σε αυξημένα επίπεδα άγχους και ψυχολογικής πίεσης. Η συνεχής ανάγκη για παραγωγικότητα γίνεται εξαντλητική. Η ψηφιακή επικοινωνία είναι επιφανειακή και δεν προσφέρει την ίδια πληρότητα με τις πρόσωπο-με-πρόσωπο αλληλεπιδράσεις. Η υπερκατανάλωση και οι υλιστικές αξίες ενισχύονται, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να απομακρύνονται από τις βαθύτερες ψυχικές και πνευματικές ανάγκες τους. Ο εγωισμός, η ματαιοδοξία και η αλαζονεία κυριαρχούν. Αποτέλεσμα; Στην εποχή που διανύουμε το πνεύμα και το σώμα εκατομμυρίων ανθρώπων κυριολεκτικά σαπίζουν και η κατάπτωση δεν έχει προηγούμενο.

Και εμείς; Αν θέλουμε να εκφράζουμε το υγιές, ακριβώς όπως οι ιδέες μας, οφείλουμε να σταθούμε απέναντι στον σύγχρονο τρόπο ζωής μέσα από τον δικό μας τρόπο ζωής, να αναζητούμε αδιάκοπα γύρω μας για το υγιές σε ό,τι και αν κάνουμε ή παρατηρούμε, να είμαστε από μόνοι μας - ειδικά σε αυτούς τους περίεργους καιρούς - ένα φωτεινό μονοπάτι και παράδειγμα για τους γύρω μας. Οι αξίες, οι αρχές, η πίστη σε αυτές και τα ιδανικά μας είναι οι οδοδείκτες απέναντι στο παράλογο των ημερών του φτηνού υλισμού, του εφήμερου και ευκαιριακού των "στιγμών".

Μα κυρίως, πέρα από την αντίσταση και αντίδραση, μπορούμε και οφείλουμε να εξελιχθούμε σε ένα υγιές πρότυπο πνευματικό και σωματικό, πρώτα απ' όλα γιατί το χρωστάμε στον εαυτό μας. Ο καπιταλισμός σήμερα υπάρχει και θα συνεχίζει να επιβιώνει σε κάθε έκφανση της καθημερινότητάς μας. Όμως ο καθένας από εμάς μπορεί να αποποιηθεί του υλιστικού που πρεσβεύει και της νοοτροπίας που πηγάζει από αυτό και έχει γνώμονα μόνο το παρόν. Μπορεί με άλλα λόγια να γίνουμε όσο το δυνατό πιο αυτάρκεις, ουσιαστικά αυτόνομοι αλλά και όσο το δυνατόν εγκρατείς. Να καλλιεργούμε πνεύμα και σώμα, να αναζητούμε την ποιότητα και την υγεία σε ό,τι κάνουμε, να δημιουργούμε και όχι να καταστρέφουμε, να ακούμε με υπομονή, να συνομιλούμε και όχι να φθονούμε, να αποζητάμε καθημερινά την αυτοβελτίωση ως απαράβατο κανόνα της ζωής και της εξέλιξης. Να σεβόμαστε τη φύση, να λαμβάνουμε με ευγνωμοσύνη τα αγαθά που μας προσφέρει και να αποφεύγουμε να την εκμεταλλευόμαστε.

Η έκπτωση αξιών, ιδεών και προτύπων, η απαξίωση των ανθρώπινων σχέσεων. η στροφή και η αναζήτηση της ευτυχίας στην απληστία, η ασύδοτη εκμετάλλευση της φύσης και η ανάδειξη του χρήματος ως αυτοσκοπού, είναι από τα μεγαλύτερα δεινά που μπορούσε ο ανθρώπος να επιβάλλει στην ίδια του την ύπαρξη. Από τη στιγμή που σταμάτησε να εκτιμά την ολότητα της φύσης, έπαψε να εκτιμά τον ίδιο του τον εαυτό.