Μαύρο Νερό

Ένα ενδιαφέρον διήγημα έπεσε στα χέρια μου πρόσφατα, απόλυτα διδακτικό, με το οποίο σας προτείνω να ασχοληθείτε. Ο Μιχάλης Μακρόπουλος αφηγείται μία συγκλονιστική ιστορία για τη μάχη του ανθρώπου να επιβιώσει σε μία έρημη γη.

Ένας πατέρας κι ο ανάπηρος γιος του, με όπλο την αγάπη που τρέφουν ο ένας για τον άλλο, παλεύουν να επιβιώσουν σ’ ένα χωριό που ερημώνει, στα βουνά της Ηπείρου. Με αφορμή μια οικολογική καταστροφή που συνέβη σε ένα χωριό του Πωγωνίου, όπου τα πάντα γύρω, νερό, βλάστηση, ζώα είναι δηλητηριασμένα, υπερισχύει η πεισματική απόφαση μιας δράκας κατοίκων του να μην το εγκαταλείψουν για τα Γιάννενα παρά τις ασφυκτικές κυριολεκτικά πιέσεις της πολιτείας. Ο αγώνας τους δίνεται με λόγο λιτό και ποιητικό στο «Μαύρο Νερό».

Οι «φωτογραφίες» της φθοράς παίρνουν από την γραφίδα του Μακρόπουλου ζωή και αναδίδουν την ουσία τους, αύρα λεπτή από μνήμη, αίσθημα, αγάπη. Μια μετουσίωση που κάνει τα πάντα να μετέχουν στις δύο όψεις της ύπαρξης, της ζωής και του θανάτου. Λεπταίσθητη λογοτεχνική οικείωση με την πιο όμορφη ανθρωπιά, το άπιαστο νόημα της ύπαρξης, τη φαντασία, το φάρμακο της ανάγνωσης όπως το αποζητά ο νεαρός Χριστόφορος και το δηλητήριο της φύσης, την αλληλεγγύη των ανθρώπων μα κυρίως την αδελφοσύνη νεκρών και ζώντων.