Επτά το βράδυ. Περνάει μπροστά μου. Πρέπει να είναι γύρω στα εξήντα. Χαμογελάει διάπλατα μέσα από τα αψεγάδιαστα δόντια της μασέλας του. Είναι σουφρωμένος, το πρόσωπό του χάρτης ρυτίδων. Αλλά χαμογελάει διάπλατα καθώς βγάζει βόλτα το σκυλί του. Εκείνος είναι σχετικά μικρόσωμος, το σκυλί μεγαλόσωμο. Τύπου λυκόσκυλο, αλλά όχι ακριβώς. Χαμογελάει κι εκείνο διάπλατα. Είναι η ώρα της βόλτας, σκύλος και κύριος είναι εξίσου ευτυχισμένοι.
Είναι βράδυ Κυριακής, ο σκύλος δεν το ξέρει, δεν του κάνει καμία διαφορά, δεν ξέρει από μέρες και τέτοιες κατηγοριοποιήσεις, ξέρει από βόλτες κι από ανθρώπους που τον αγαπούν. Ένας άνθρωπος και το οικιακό του ζώο. Μια σχέση ανταλλακτικής αγάπης, μια σχέση έντιμης συναλλαγής, μια σχέση τίμια, μια σχέση χωρίς ενοχές, μια σχέση ουσίας. Ο κόσμος είναι καμωμένος καλά. Και για τους δύο.
Old Boy
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου